1. Głos wdzięczny z nieba wychodzi, * Gwiazdę nam nową wywodzi, * która rozświeca ciemności * i odkrywa nasze złości.
2. Z różdżki Jesse kwiat zakwita, * który zbawieniem świat wita; * Pan Bóg zesłał Syna swego, * przed wieki narodzonego.
3. Ojcowie tego czekali,* prorocy przepowiadali,* że się Bóg światu miał zjawić, * od śmierci człeka wybawić.
4. Wnet anioł Pannie zwiastował, * o czym prorok prorokował: * iż miał powstać Syn zacnego * plemienia Dawidowego.
5. Weselcie się, ziemskie strony! * Opuściwszy niebios trony, * Bóg idzie na te niskości, * z niewymownej swej litości.
6. Weselcie się, wszyscy święci! * I wy, ludzie smutkiem zdjęci; * idzie na świat Odkupiciel, * strapionych wszystkich Zbawiciel. Amen.
1. Głos wdzięczny z nieba wychodzi,
Gwiazdę k'nam nową wywodzi,
Która oświeca ciemności,
I odkrywa nasze złości.
2. Z rószczki Jesse kwiat zakwita,
Który zbawieniem świat wita;
Pan Bóg zesłał Syna swego,
Przed wieki narodzonego.
3. Ojcowie tego czekali,
Tego prorocy żądali
Tego Bóg światu miał zjawić,
Od śmierci człeka wybawić.
4. Którego aby wąż zdradził
Z rajskich rozkoszy wysadził,
Namówił z drzewa rajskiego
Ukąsić zakazanego.
5. Przez to był z raju wygnany
I na wieczną śmierć skazany,
Lecz Pan użalił się tego,
Myślił o zbawieniu jego.
6. Wnet Aniół Pannie zwiastował,
O czem Prorok prorokował
Iż miał powstać Syn zacnego
Plemienia Dawidowego.
7. Weselcie się ziemskie strony:
Puściwszy niebieskie trony:
Bóg idzie na te niskości
Z niewymownej Swej litości.
8. Weselcie się i Anieli,
A bądźcie z tego weseli,
Że się nam Bóg w ciele stawi,
Ten upadek nasz naprawi.
9. Weselcie się wszyscy Święci,
I wy ludzie, smutkiem zdjęci,
Idzie na świat Odkupiciel,
Strapionych wszystkich Zbawiciel.
10. Wesel się, stary Adamie,
Wesel się i Abrahamie,
Już wstaje Twe pokolenie,
Wszystkich narodów zbawienie.
11. Wesel się i ty, Dawidzie,
Oto Król do Ciebie idzie:
Który na tronie twym siędzie,
Na wieki królować będzie.
12. Weselcie się i dziateczki,
Matki i cne panieneczki,
Oto Panna Syna rodzi,
Niech ta wieść wszystkich zachodzi.
13. Którą Archaniół pozdrowił,
A te słowa do niej mówił:
Zdrowaś bądź, pełnaś światłości,
Porodzisz Syna w czystości.
14. Panna, gdy to usłyszała,
Pokornie odpowiedziała:
Otom służka Pana mego:
Stań się według słowa twego.
15. Szczęśliweż to ukorzenienie,
Które dało nam zbawienie,
Serce Panny zniewoliło,
Boga z nieba wywabiło.
16. Przez twą pokorę żądamy,
Niech tej łaski doznawamy,
By nam grzechy nie szkodziły,
Nas od Boga nie dzieliły.
17. Zjednaj nam u Syna Twego,
Zbawiciela świata tego,
Czystość, miłość i pokorę,
Naszą gładzącą niestworę.
18. Daj nam wszego zbyć co złego,
Daj dojśc dobra Najwyższego,
Przez pokorę nas takową
Wpraw w społeczność Jezusową. Amen.