Tryumfy Króla niebieskiego

1. Tryumfy Króla Niebieskiego * zstąpiły z nieba wysokiego. * Pobudziły pasterzów, * dobytku swego stróżów, * śpiewaniem, śpiewaniem, śpiewaniem.
2. Chwała bądź Bogu w wysokości, * a ludziom pokój na niskości. * Narodził się Zbawiciel, * dusz ludzkich Odkupiciel * na ziemi, na ziemi, na ziemi.
3. Zrodziła Maryja Dziewica, * wiecznego Boga bez rodzica, * by nas z piekła wybawił, * a w niebieskich postawił * pałacach, pałacach, pałacach.
4. Pasterze w podziwieniu stają, * tryumfu przyczynę badają, * co się nowego dzieje, * że tak światłość jaśnieje, * nie wiedząc, nie wiedząc, nie wiedząc.
5. Że to Bóg, gdy się dowiedzieli, * swej trzody w polu odbieżeli, * śpiesząc na przywitanie * do betlejemskiej stajni * Dzieciątka, Dzieciątka, Dzieciątka.
6. Niebieskim światłem oświeceni, * pokornie przed Nim uniżeni, * Bogiem Go być prawdziwym * z serca afektem żywym * wyznają, wyznają, wyznają.
7. I które mieli z sobą dary * Dzieciątku dają na ofiary: * „Przyjmij, o Narodzony, * nas i dar przyniesiony * z ochotą, z ochotą, z ochotą”.
8. A potem Maryi cześć dają, * za Matkę Boską Ją uznają. * Tak nas uczą przykładem, * jak iść mamy ich śladem * statecznie, statecznie, statecznie.