Gdy się Chrystus rodzi





1. Gdy się Chrystus rodzi i na świat przychodzi, * ciemna noc w jasności promienistej brodzi. * Aniołowie się radują, pod niebiosy wyśpiewują:

Refren: „Gloria, gloria, gloria in excelsis Deo!”.

2. Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli, * aby do Betlejem czym prędzej pobiegli, * bo się narodził Zbawiciel, * wszego świata Odkupiciel. Ref.
3. „O niebieskie Duchy i posłowie nieba, * powiedzcież wyraźniej, co nam czynić trzeba; * bo my nic nie pojmujemy, * ledwo od strachu żyjemy”. Ref.
4. „Idźcież do Betlejem, gdzie Dziecię zrodzone, * w pieluszki powite, w żłobie położone; * oddajcie Mu pokłon boski, * On osłodzi wasze troski”. Ref.
5. A gdy pastuszkowie wszystko zrozumieli, * zaraz do Betlejem śpieszno pobieżeli * i zupełnie tak zastali, * jak anieli im zeznali. Ref.
6. A stanąwszy w miejscu pełni zadumienia, * iż się Bóg tak zniżył do swego stworzenia, * padli przed Nim na kolana * i uczcili swego Pana. Ref.
7. Wreszcie kiedy pokłon Panu już oddali, * z wielką wesołością do swych trzód wracali, * że się stali być godnymi * Boga widzieć na tej ziemi. Ref.

1. Gdy się Chrystus rodzi i na świat przychodzi,
Ciemna noc w jasnościach promienistych brodzi;
Aniołowie się radują,
Pod niebiosy wykrzykują:
Gloria. gloria, gloria, in excelsis Deo.

2. Mówią do pasterzy, którzy trzód swych strzegli,
Aby do Betleem czemprędzej pobiegli,
Bo się narodził Zbawiciel,
Wszego świata Odkupiciel.
Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo.

3. O niebieskie duchy i posłowie nieba!
Powiedzcież wyraźniej, co nam czynić trzeba:
Bo my nic nie pojmujemy,
Ledwo od strachu żyjemy.
Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo.

4. Idźcież do Betleem, gdzie dziecię zrodzone,
W pieluszki powite, w żłobie położone:
Oddajcie Mu pokłon Boski,
On osłodzi wasze troski.
Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo.

5. A gdy pastuszkowie wszystko zrozumieli,
Zaraz do Betleem spieszno pobieżeli:
I tak zupełnie zastali,
Jak im Anieli zeznali.
Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo.

6. Stanąwszy na miejscu pełni zadumienia,
Iż się Bóg tak zniżył do swego stworzenia:
Padli przed Nim na kolana,
I uczcili swego Pana.
Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo.

7. Nareszcie, gdy pokłon Panu już oddali,
Z wielką wesołościa do swych trzód wracali,
Że sie stali być godnymi
Boga widzieć na tej ziemi.
Gloria, gloria, gloria, in excelsis Deo.