Idźmy, tulmy się, jak dziatki

1. Idźmy, tulmy się jak dziatki, * do Serca Maryi Matki; * czy nas nęka życia trud, * czy to winy czerni brud! * Idźmy, idźmy ufnym krokiem, * z rzewnym sercem, z łzawym okiem: * Serce to zna dzieci głos, * odwróci bolesny cios.
2. Ach, to Serce dobroć sama, * najczulszej z córek Adama, * jest otwarte w każdy czas, * samo szuka, wzywa nas: * „Pójdźcie do mnie, dziatki moje! * Wyczerpnijcie łaski zdroje! * Kto mnie znajdzie, życie ma, * temu Syn zbawienie da!”.
3. To Maryi Serca chwałą, * że zgubionym Zbawcę dało. * Jemuś winien, świecie, cud, * że Bóg zstąpił zbawić lud. * Pod nim Jezusa nosiła, * do niego czule tuliła, * wychowała, by BógSyn * zgładził długi naszych win.
4. Więc do Ciebie, jak do Matki, * idziem, tulim się, Twe dziatki: * Matko, ulżyj życia trud, * zmyj z serc naszych winy brud! * Ty nas kochasz, a my Ciebie, * niech się z Tobą złączym w niebie. * Matko, kto nie kocha Cię, * dzieckiem Twym nie zowie się!