A czemuż mój Jezus tak ubogo leży

1. A czemuż mój Jezus tak ubogo leży,
Ani po królewsku, ni wdrogiej odzieży?
Znać dla tego, by grzesznika
Czartowskiego niewolnika,
Od piekła wybawił,
Przez ubóstwo zbawił.

2. Czemuż nie w pałacach rodzi się dziecina?
Wszak świat, niebo, ziemia Jego jest dziedzina;
Ale w stajence ubogiej
Na sianeczku w ten mróz srogi,
W kamiennym żłóbeczku,
Zimno Paniąteczku.

3. Czemuż nie w bogatej pościeli królewskiej,
Nie pod pawilonem leży Pan niebieski?
Pajęczyna pawilonem,
By każdy człek był zbawionym
Od nałogu złego
Bogu obmierzłego.

4. A cóż za dworzany ma Boskie dzieciątko,
Syn Ojca wiecznego, miłe pacholątko?
Osieł z wołem to dworzany,
Zważ, człeku, Pana nad pany!
Bydlęta mu służą,
Jak Bogu posłużą.

5. A ty jak mu służysz? żałość mu zadajesz,
Gdy za Jego dobroć czartu się oddajesz;
Porzuć twoje złe nałogi,
Jezusowi łzy na nogi
Wylewaj serdecznie,
Będziesz żył z nim wiecznie.