Szczęśliwy, kto sobie Patrona

1. Szczęśliwy, kto sobie patrona * Józefa ma za opiekuna; * niechaj się niczego nie boi, * bo Święty Józef przy nim stoi, * nie zginie.
2. Idźcie precz, marności światowe, * boście mnie zagubić gotowe; * już ja mam nad wszystko słodszego * Józefa, opiekuna swego, * przy sobie.
3. Ustąpcie, szatańskie najazdy! * Przyzna to ze mną człowiek każdy, * że choćby i piekło powstało, * całe się na mnie zbuntowało, * nie zginę.
4. Gdy mi jest Józef ulubiony * obrońcą od każdej złej strony, * on mnie z swej nie puści opieki * i zginąć nie da mi na wieki, * po zgonie.
5. Przeto cię upraszam serdecznie, * Józefie, bym mógł żyć bezpiecznie; * a w końcu lekkie miał skonanie * i grzechów swoich darowanie, * przy śmierci.
6. Gdy mi zaś przyjdzie przed Sędziego * stawić się najsprawiedliwszego * bądźże mi, Józefie, przy sądzie, * kiedy mnie sądzić Bóg zasiądzie, * patronem.