Złóżcie troski, żałujący

1. Złóżcie troski żałujący
Chrystusa umarłego
Otrzyjcie już łzy płaczący
Pana zmartwychwstałego.
Tysiącznych pociech przyczyna
Ogłoszona jest nowina.
Alleluja Jezus żyw, Jezus żyw,
Jezus żyw, Alleluja, Jezus żyw

2. Niewiasty, które przy grobie
Były, to powiedziały
Że Chrystus w chwały ozdobie
Żyje już zmartwychwstały.
Ztąd pociechy, ztąd radości,
Na stronę pójdźcie żałości.
Alleluja i t. d.

3. Chrystusowa zmartwychwstanie
I miłość wielka Pana,
Zapaliły pożądanie
Piotra, a bardziej Jana,
Ze jak w życiu był najszczerszy,
Tak do grobu przyszedł pierwszy.
Alleluja i t. d.

4. Piotr i Jan już przeświadczeni
Gdy od grobu bieżeli,
Doświadczeniem upewnieni
Innym opowiedzieli,
Jako grób znaleźli pusty,
A w nim pogrzebowe chusty.
Alleluja i t. d.

5. Aniołowie, co świadkami
Tego tryumfu byli,
Głosząc go przed niewiastami,
W grób im wnidźcie, mówili:
Patrzcie, wszak tu był złożony,
Tu kamieniem przywalony.
Alleluja i t. d.

6. Magdalena wzwyczajona
Szukać Pana swojego,
Raz i drugi w grób schylona
Patrzy zmartwychwstałego:
Płakać jednak nie przestaje,
Dotąd, że żyw nie uznaje.
Alleluja i t. d.

7. Zaczem w ogrodnika scenie
Chrystus się pokazuje
Na pociechę Magdalenie,
W niej wszystkim oznajmuje,
Że poległ dla ich zbawienia.
Zmartwychwstał dla podwyższenia.
Alleluja i t. d.

8. Józefa z Arymatei
Grób się próżny zostaje,
Pan zaś uczniom w Galilei
Widomym się być daje;
Tam, aby szli, rozkazuje,
Że poprzedzi, obiecuje.
Alleluja i t. d.

9. Paweł, Łukasz świadectwami
Przyznają to swojemi,
Że Chrystus zlanemu łzami
Piotrowi przed innemi
Pokazać się raczył w drodze.
Ciesząc strapionego srodze.
Alleluja i t. d.

10. Uczniom także dwom idącym
Do Emaus strapionym,
Przyłączył się gadającym
Q wypadku wiadomym.
Którym Proroków widzenia
Wykładał do zrozumienia.
Alleluja i t. d.

11. Przymuszony na wieczerzą,
Raczył Pan iść łaskawie,
Łamiącemu chleb już wierzą,
Że zmartwychwstały w jawie,
Wątpliwość ich dziw oddala,
Oziębłe serce zapala.
Alleluja i t. d.

12. Ucieszeni z oglądania
Pana najświętszej twarzy,
Spieszą do opowiadania,
Że nie widmo się marzy,
Lecz w istocie prawda szczera,
Zmartwychwstanie to popiera.
Alleluja i t. d.

13. Gdy porządkiem powiadają,
Co widzieli, słyszeli,
Choć się drzwi nie otwierają,
Wpośród Pana ujrzeli.
Ten ukazywał im rany,
Cieszył wszystkich, żyw uznany.
Alleluja i t. d.

14. W dzień zmartwychwstania te dzieła
Są wiernym oznajmione,
Łaska Chrystusa sprawiła,
Że serca pocieszone,
Które się z męki smuciły,
Tryumf wyśpiewują miły:
Alleluja i t. d.