Kościół cmentarny św. Rocha i św. Sebastiana Stary Sącz (małopolskie)

Znajdujący się na starym cmentarzu kościół został zbudowany w latach 1643-44. Na chórze muzycznym zachował się 4-głosowy pozytyw. Mimo, że jego wygląd zewnętrzny nie przedstawia się okazale, instrument jest niemal kompletny: brakuje jedynie piszczałek i dwóch manubriów, zaś pozostałe elementy: szafa organowa, miech, traktura, wiatrownica i stół gry zachowały się w całości, choć znacznie uszkodzone przez drewnojady. Jedyną pozostałością materiału piszczałkowego jest szpunt piszczałki drewnianej krytej wyklejony neumami edycji medycejskiej chorału gregoriańskiego. Zachowały się także fragmenty ławeczek piszczałkowych, pozwalające na odtworzenie menzur brakujących głosów metalowych. Instrument posiada miech fałdowy z podawaczem klinowym, będący formą przejściową między miechami jednoczęściowymi, z których najpopularniejsze to klinowe, spotykanymi w dawnych organach, a miechami dwuczęściowymi (magazynowe i pływakowe), stosowanymi od XIX wieku do dziś. W 2013 r. miała miejsce konserwacja szafy organowej wraz z dekoracją snycerską, którą przeprowadził artysta plastyk Józef Stec z Nowego Sącza. Pozostaje mieć nadzieję, że podobnym działaniom poddana zostanie również warstwa brzmieniowa instrumentu.

Prospekt organowy architektoniczny, o cechach barokowo-klasycystycznych, jednosekcyjny, trójpolowy. Osadzony na prostym cokole przylegającym do balustrady chóru muzycznego. Złożony z wyższego pola centralnego flankowanego niższymi polami skrajnymi. Pola piszczałkowe prostokątne z ażurowymi kotarkami, zwieńczone odcinkami belkowania. Nad polem centralnym przerwany przyczółek, między ramionami którego dekoracyjny wazon na cokole. Prospekt flankowany ażurowymi uszakami, malowany na kolor ciemnobrązowy. Detal snycerski złocony. Obecnie pola piszczałkowe wypełnione malowanymi atrapami piszczałek.