Kościół św. Pawła Apostoła (franciszkanów) Elbląg (warmińsko-mazurskie)

Prospekt

Prospekt

Opis Instrumentu

Kościół św. Pawła został zbudowany w latach 1892–1895 jako świątynia ewangelicka. Świątynia znajdowała się na terenie tzw. Kolonii Pangritza, gdzie mieszkali głównie robotnicy elbląskich zakładów przemysłowych. Teren kolonii został włączony w granice miasta Elbląga w 1913 roku. Pierwsze organy w kościele zostały zbudowane w 1893 roku przez firmę Orgelbauanstalt A. Terletzki Inh. Ed. Wittek z Elbląga. Instrument o trakturze mechanicznej lub już pneumatycznej miał 14 głosów na dwóch klawiaturach manuałowych i jednej pedałowej. Podczas działań wojennych w 1945 roku kościół został silnie zdewastowany. Nic nie wiadomo o dalszych losach instrumentu. Po wojnie świątynię tę przejął zakon franciszkanów. Nie wiadomo, czy organy zostały w tamtym czasie zniszczone, czy funkcjonowały jeszcze w okresie powojennym.

W styczniu 1960 roku zapadła decyzja o budowie nowych organów. Początkowo chciano sprowadzić wybudowane w 1928 roku 30-głosowe organy firmy Gustav Heinze z kościoła ewangelicko-augsburskiego w Świeradowie na Dolnym Śląsku. Już po podpisaniu umowy przełożeni pastora ze Świeradowa nakazali odstąpić od transakcji. Tu wkroczyła Wojewódzka Rada Narodowa we Wrocławiu, która zezwoliła na sprzedaż organów. Zdecydowano się jednak na budowę nowego instrumentu. Zadanie to zlecono firmie Zygmunta Pietrzaka z Włocławka, która 5 lat wcześniej złożyła ze starszych elementów instrument dla kościoła św. Mikołaja na Starym Mieście. Organmistrz przejął organy ze Świeradowa jako zapłatę za nowy instrument i zamontował je w kościele Wniebowzięcia NMP w Lipnie. W sporządzonej umowie uzgodniono wykonanie instrumentu o 14 głosach z przygotowanym miejscem na dalsze 5. Budowę współfinansowała Polonia ze Stanów Zjednoczonych. 13 listopada 1960 roku niekompletne organy poświęcił biskup warmiński Józef Drzazga. Brakujące 5 rejestrów zamontowano w latach późniejszych.

W 2013 roku remontu instrumentu podjął się Sławomir Tyburski, organista z Nowego Dworu Gdańskiego. Organy częściowo rozebrano, dokonano czyszczenia, a także w miarę umiejętności naprawiono instrument. Swoistym kuriozum była przeróbka głosu Flet leśny 2' na... Tercję 2' (sic!). Nie wymieniono jednak głośnej, wyeksploatowanej dmuchawy, słyszanej w całym kościele. Ostatnie naprawy wspomniany organista wykonał w 2023 roku. Wobec pogarszającego się stanu instrumentu i jego awaryjności jesienią 2024 roku Gdańska Manufaktura Organów dokonała serwisu organów. Zespół pod kierunkiem organmistrza Jakuba Wszołka usunął usterki, przywrócił z powrotem głos Flet leśny 2'. Ponadto wyregulowano repetycję i trakturę rejestrową, a także nastrojono wszystkie rejestry. Obecnie instrument jest w pełni sprawny, choć wymaga renowacji.

Skala manuałów: C-a3; skala pedału: C-d1. Wiatrownice stożkowe, jeden miech pływakowy.


Budowniczy
Zygmunt Pietrzak
Rok zakończenia budowy
1960
Stan instrumentu
Dobry
Liczba głosów
19
Liczba klawiatur
2+P
Traktura gry
pneumatyczna
Traktura rejestrów
pneumatyczna
Dyspozycja instrumentu
Manuał IManuał IIPedał
1. Bourdon 16'1. Gedakt 8'1. Subbas 16'
2. Pryncypał 8'2. Salicet 8'2. Oktawbas 8'
3. Holflet 8'3. Pryncypał 4'3. Fletbas 8'
4. Oktawa 4'4. Blokflet 4'4. Chorałbas 4'
5. Rurflet 4'5. Róg nocny 2'
6. Kwinta 2 2/3'6. Cymbały 3ch.
7. Flet leśny 2' *7. Obój 8'
8. Mikstura 3-4ch.
Pomoce
Połączenia: M.II Ped, M.I Ped,
M.II-I, Super II-I, Subokt II-I, Super I, Super II
Włączniki pomocnicze pod manuałem: A.P., K[asownik], P[iano], F[orte], T.T.[tutti], K[asownik], Cres[cendo], K[asownik], W[olna].K[ombinacja].
Wałek crescendo (nie działa niezależnie)
Jeden rezerwowy włącznik registrowy
Przypisy
*) w latach 2013–2024 Tercja 2' [sic!]
Stół gry

Stół gry

Dmuchawa elektryczna

Dmuchawa elektryczna






Źródło

Wojciech Zawadzki, Życie religijne, [w:] Historia Elbląga, Tom V, cz. 2, red. Andrzej Groth, Gdańsk 2005, s. 222, 225.
Mieczysław Józefczyk, Elbląg i okolice 1937–1956. Chrześcijaństwo w tyglu dwu totalitaryzmów, Elbląg 1998, s. 59–60.
Orgelbauanstalt A. Terletzki Elbing Inhaber Ed. Wittek Hoflieferant Sr. Königlichen Hoheit de Prinzen Friedrich Leopold von Preußen, Geschäftsgründung 1857, Berlin 1908, s. 16.
Wolfgang Brylla, Pokrętne dzieje świeradowskiego instrumentu, „Sudety” 2012, nr 137, s. 26, 27.
http://organy.art.pl/instrumenty.php?instr_id=2503, data dostępu: 10.04.2016.

Autor
Bartosz Skop


Ostatnia modyfikacja: 2024-11-19 20:42:45

Kościół św. Wojciecha (Elbląg) - 16 głosów
Katedra św. Mikołaja (Elbląg) - 31 głosów

JakubWszolek
JakubWszolek 2024-06-02 12:08:20
Warto zauważyć, że p. Tyburski nie jest organmistrzem, więc nazwanie jego prac "remontem" jest nadużyciem semantycznym.