Kościół św. Elżbiety Stary Sącz (małopolskie)

Poprzednie organy, z których do dziś zachował się jedynie prospekt wraz z piszczałkami frontowymi, zainstalowano w okresie odbudowy kościoła po potopie szwedzkim. Organy te zbudował Jan Głowiński z Krakowa ok. 1679 roku. Już w 1695 r. naprawiał je Krzysztof Lenartowicz. Instrument był przedysponowany w XIX lub na początku XX wieku. 

Obecny instrument zbudował Tadeusz Rajkowski z Włocławka w 1965 roku. Z uwagi na brak miejsca w istniejącej szafie organowej, sekcję manuału II umieszczono w nowo zbudowanej szafie o niearchitektonicznym prospekcie, prostopadłym do prospektu zabytkowego. Są to pierwsze organy tego budowniczego, a także pierwsze, w których zastosowano opatentowane później przez niego wiatrownice membranowe. W 1987 r. remont organów przeprowadził ich budowniczy. Później drobnych napraw dokonywał Kazimierz Plewa z Nowego Sącza wraz z Antonim Kuczajem z Gołkowic. Instrument służył aż do 2012 roku, kiedy to Kazimierz Plewa zdemontował stół gry i sekcję manuału II. Obecnie obiekt pozostaje nieczynny.

Prospekt barokowy, architektoniczny, jednosekcyjny, pięcioosiowy. Złożony z trzech wieżyczek piszczałkowych rozdzielonych płaskimi, prostokątnymi polami. Wieżyczki wysunięte ryzalitowo, na planie półkola; środkowa wyższa od bocznych. Poszczególne segmenty prospektu zwieńczone odcinkami belkowania. Dekoracja snycerska (kotarki, uszaki, zwieńczenia w formie akroterionów) o motywach małżowinowo-chrząstkowych. Prospekt polichromowany. Detal snycerski złocony.

Stół gry wolnostojący: grający siedzi bokiem do ołtarza.

Skala manuałów: C-a³; skala pedału: C-f¹.