Kościół Świętej Trójcy (klarysek) Stary Sącz (małopolskie)

Klasztor starosądecki, ufundowany w 1280 roku, był przez wieki ważnym ośrodkiem rozwoju kultury muzycznej. Pierwsza wzmianka o organach w kościele klasztornym pochodzi z 1599 roku.

W 1618 r. ksieni Zofia Boczkowska zawarła umowę na wykonanie nowego, 15-głosowego instrumentu z organmistrzem Andrzejem ze Lwowa. Według kontraktu, prace miały zakończyć się w roku następnym. Organy te znajdowały się w prezbiterium. W 1698 r. ksieni Konstancja Apolinara Jordanówna zawarła umowę z organmistrzem Krzysztofem Lenartowiczem, który miał przeprowadzić remont instrumentu oraz dobudować 9-głosową sekcję pozytywu. Prace trwały do 1699 roku. W 1848 r. organy były dwukrotnie naprawiane przez niejakiego Baranowskiego, najprawdopodobniej identycznego z Janem Baranowskim ze Starego Sącza.

W 1889 r. dotychczasowy instrument został usunięty i zastąpiony nowymi organami, zbudowanymi (tym razem w nawie głównej) przez firmę Gebrüder Rieger z Jägerndorf (według katalogu opus 263, w stole gry tabliczka z numerem opus 262). Montaż zakończył się w 1890 roku. W 1963 r. Jan Brachowski z Sosnowca wraz ze swoją ekipą wyremontował instrument oraz zainstalował dmuchawę elektryczną. W 1987 r. nową dmuchawę zamontowała firma Tadeusza Rajkowskiego z Włocławka. W 2007 r. remont organów przeprowadziła firma Mieczysława Klonowskiego z Katowic. Obecnie kolejny remont przeprowadza firma SLJ Budowa Organów.

Ciekawostką instrumentu jest to, że został on wyposażony w dwa stoły gry: jeden za klauzurą, na chórze zakonnym (przeznaczony do użytku sióstr), drugi – na chórze muzycznym w nawie głównej (dla świeckiego organisty). Oba stoły gry o jednym manuale (C–f³) i pedale (C–d¹). Prospekt organowy neogotycki, jednosekcyjny. Miech i dmuchawa wspólne dla instrumentów w nawie głównej i kaplicy św. Kingi.