Kościół Matki Bożej Bolesnej Poznań (wielkopolskie)

Kościół Matki Bożej Bolesnej na poznańskim Łazarzu został wybudowany w latach 1899–1901. W szczytowym okresie był kościołem parafialnym dla ponad 40 tys. wiernych. W czasie II wojny światowej był jednym z dwóch kościołów otwartych dla Polaków. Przetrwał on zawieruchę wojenną w nienaruszonym stanie.

W 1905 r. do kościoła zamówiono organy. Zostały one wykonane przez firmę E. F. Walcker z Ludwigsburga i oznaczone numerem opusowym 1235. Wg. L. Czacharowskiego miały one 32 głosy, lecz nie potwierdza tego katalog firmowy wskazując jednocześnie, że liczba głosów nie uległa zmianie do dziś. 

W latach 1949–50, w wyniku krytycznej oceny walorów brzmieniowych instrumentu, postanowiono przebudować organy. Prace zakładały m.in. dobudowanie manuału III, co było raczej założeniem hipotetycznym, gdyż nie opracowano nawet jego dyspozycji. Podczas remontu wymieniono jedynie kilka średniostopowych głosów na wyższe (wykorzystując do tego prawdopodobnie piszczałki z przerabianych głosów) oraz niektóre elementy kontuaru. Zmian tych dokonał Ludwik Saganowski. Ponadto w 1956 r. remont przeprowadził Władysław Kaczmarek, zaś w 1974 r. Bronisław Cepka.

Kolejny większy remont miał miejsce w 2008 r. i był wykonany przez Jana Drozdowicza. Dodał on połączenia oktawowe oraz wymienił dmuchawę, wstawiając dwie nowe. 

Wiatrownice stożkowe, dwa miechy główne pływakowe, jeden nakanałowy. Kontuar wolnostojący skierowany przodem do ołtarza. II manuał umieszczony w szafie ekspresyjnej. Skala manuałów: C-g³; skala pedału: C-d¹.