Kościół św. Maksymiliana (Aleksandrowice) Bielsko-Biała (śląskie)

Decyzję o budowie instrumentu piszczałkowego podjęto w czerwcu 2000 roku, wtedy zwołano także Komitet Budowy Organów. Fundusze na budowę instrumentu zbierano przez kolejnych pięć lat. Pierwotnie instrument budował Tomasz Nowak, który nie wywiązał się jednak z umowy, dlatego dokończenie budowy powierzono firmie Jacka Siedlara. Nadzór nad pracami prowadził Wacław Golonka z krakowskiej Akademii Muzycznej. Przebudowy chóru muzycznego podjął się zakład inż. Syty ze Skoczowa, natomiast nadzoru przy pracach – inż. Leonard Drożdż. Poświęcenia jeszcze niedokończonego instrumentu dokonał 18 stycznia 2006 r. bp. Tadeusz Rakoczy, zaś budowę ukończono w 2008 roku. Pod chórem znajdują się tabliczki z nazwiskami fundatorów organów.

Instrument ma wiatrownice klapowo-zasuwowe oraz elektromagnetyczną trakturę gry i rejestrów. Elektromagnesy tonowe umieszczone są wewnątrz wiatrownic. W organach zastosowano dwa miechy pływakowe, z których każdy jest zasilany osobną dmuchawę elektryczną. Trakturę gry oraz setzer, do budowy których zostały wykorzystane podzespoły elektroniczne amerykańskiej firmy Altera, wykonał Piotr Hawling. Opiera się ona na połączeniach światłowodowych. System ten zapamiętuje 32768 wolnych kombinacji (128 banków x 256 kombinacji). Części głosów językowych zostały sprowadzone z zagranicy. Głos wysokociśnieniowy Tuba magna 8' umieszczono w szafach pedału. Ma on osobny miech oraz dmuchawę, którą trzeba uruchomić dodatkowym włącznikiem umieszczonym w kontuarze. Dyspozycja utrzymana jest w stylu francuskiego romantyzmu. Szafę organową, wolnostojący stół gry oraz piszczałki drewniane wykonał Tadeusz Kupczak z Ciśca.

Rozmieszczenie sekcji instrumentu:

• boczne części prospektu – sekcja pedału podzielona na strony C oraz Cis;
• środkowa część – sekcja manuału I, za nią sekcja manuału III w szafie ekspresyjnej;
• nad sekcjami manuałów I i III – sekcja manuału II umieszczona w widocznej szafie ekspresyjnej.

Skala manuałów: C-c⁴; skala pedału: C-g¹.