Archikatedra Świętych Apostołów Piotra i Pawła Poznań (wielkopolskie)

Katedra poznańska przez wieki dbała o wysoki poziom muzyki w swoich murach. Na przestrzeni dziejów celom liturgicznym służyło kilka instrumentów, które po ich wypracowaniu wymieniano na nowsze. 

W dwudziestoleciu międzywojennym zrodziła się myśl posiadania dużych, nowoczesnych organów. W roku 1927 podpisano umowę na budowę nowych organów z renomowaną, paryską firmą Mutin - Cavaillé-Coll. W 1930 roku odbył się wstępny odbiór instrumentu, na który do Paryża udała się delegacja: ks. W. Gieburowski, organista katedralny J. Pawlak oraz O. Hermańczyk z Pelplina. Poświęcenia instrumentu dokonano 30 czerwca 1931 roku. Organy miały 70 głosów realnych, 4 manuały, 4240 piszczałek i trakturę elektropneumatyczną.

Dyspozycja organów Mutin - Cavaillé-Coll (1931-1945):

Organy te spłonęły w pożarze katedry w 1945 roku.

W 1955 r. Władysław Kaczmarek z Wronek wybudował tymczasowe organy o 27 głosach i trakturze pneumatycznej, przeznaczone do akompaniowania podczas liturgii. Obecnie znajdują się one w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w dzielnicy Morasko.

7 października 1997 r. w archikatedrze powstał zespół do spraw budowy nowego instrumentu. Budowę powierzono firmie Jana Drozdowicza z Poznania. Prace trwały trzy lata, a poświęcenia dokonano 29 czerwca 2001 roku. Organy posiadają 51 głosów rozmieszczonych pomiędzy sekcje trzech manuałów oraz pedału. Sekcje instrumentu znajdują się w dwóch szafach organowych mierzących po około 12 metrów wysokości i ważących około 20 ton każda. Szafy zawierają motyw łodzi greckich  zaprojektowanych przez Jana Drozdowicza, Michała Łożykowskiego oraz Krzysztofa Kwiatkowskiego. Sekcje romieszczone są z podziałem na strony C i Cis. Instrument posiada wiatrownice klapowo-zasuwowe, mechaniczną trakturę gry oraz elektryczną trakturę rejestrową z pamięcią typu setzer. Traktura gry ma system samoregulacji. Największa piszczałka (Bombarde 32') ma około 10 metrów wysokości, a najmniejsza (Sifflöte 1') około 1 centymetr.

Instrument zasila 11 miechów oraz dmuchawa elektryczna o wydajności 100 m³ powietrza na minutę. Sekcja  manuału III znajduje się w dwóch szafach ekspresyjnych, sterowanych siłownikami elektromagnetycznymi. Całość instrumentu umieszczona jest na konstrukcji nośnej, oddzielonej od chóru organowego, którą zaprojektował mgr inż. Franciszek Kałużny. Niektóre podzespoły sprowadzono z niemieckich firm Aug. Laukhuff oraz Heuss. W organach zastosowano instalację, która pozwala w przyszłości na dobudowanie trzech głosów wysokociśnieniowych.