Kościół św. Tomasza Apostoła (SS. Kanoniczek Ducha Św. de Saxia ‒ Duchaczek) Kraków (małopolskie)

Skromny, wczesnobarokowy kościół pw. św. Tomasza został wzniesiony ok. 1618 r. na miejscu zboru ariańskiego i wraz z przyległą kamienicą stanowił filię klasztoru karmelitów na Piasku.

Pierwsza wzmianka o tutejszym pozytywie zawarta jest w inwentarzu spisanym ok. 1670-1672 roku. Instrument był naprawiany w latach: 1697 i 1699 (miech) oraz 1703 (klawiatura). Później jego stan ulegał stopniowemu pogorszeniu. W 1721 r. konstrukcję szafy wzmocniono żelaznymi prętami, natomiast w 1723 r. nieznany organmistrz przeprowadził naprawę pozytywu. Do pomniejszych prac można zaliczyć wykonanie nowej ławki dla organisty w 1724 roku. Miechy były naprawiane w latach: 1753, 1758 (organmistrz Kazimierz Kowalski, działający również u karmelitów na Piasku w Krakowie) oraz 1773. Poważniejsze prace (naprawę piszczałek i miechów) wykonał nieznany organmistrz w 1775 roku. Rezultaty nie były jednak najlepsze, skoro pokrycie na miechach wymieniono już w 1774 roku, a następnie poprawiano je w latach: 1783 i 1784.

Wysłużony instrument został ostatecznie sprzedany w 1787 r. za 25 florenów węgierskich (tj. 450 zł). Później przez niemal dwa lata w kościele nie było żadnych organów. Dopiero w 1789 r. karmelici zakupili pozytyw kosztem 100 zł. Był on naprawiany w latach: 1792 i 1797.

W XIX w. świątynię wraz z klasztorem objęło Zgromadzenie Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia (duchaczki). Obecnie na drewnianym chórze zakonnym, poszerzonym i oszklonym w 1872 roku, znajdują się organy zbudowane w 1906 r. przez Aleksandra Żebrowskiego ze Lwowa. Ich fundatorem był ks. Ludwik Terpiński.

Instrument 6-głosowy, o trakturze mechanicznej, z wbudowanym stołem gry o 1 manuale (C-f³) i pedale (C-d¹).

Prospekt organowy neoklasycystyczn​y, jednosekcyjny, trójpolowy.