Kościół Matki Bożej Częstochowskiej (Braci Mniejszych Kapucynów) w Olszanicy Kraków (małopolskie)

Niewielki kościół w Olszanicy, stanowiącej obecnie dzielnicę Krakowa, został wzniesiony w latach 1925-1930. Od 1932 r. był obsługiwany przez Braci Mniejszych Kapucynów, którzy w 1938 r. założyli przy nim swój klasztor.

Pierwszym instrumentem w rzeczonej świątyni był 4-głosowy pozytyw zbudowany w 1849 r. przez Johanna Strossa z Preszowa dla klasztoru Klarysek w Starym Sączu, gdzie funkcjonował na chórze zakonnym.

DYSPOZYCJA NIEZACHOWANEGO POZYTYWU (WG UMOWY):

Flauto major 8 Fuß
Spiel Flöt 8 Fuß
Prinzipal 4 Fuss
Flauto amabilis 4 Fuß

W 1928 r. instrument został sprzedany do kościoła w Olszanicy, gdzie jego stan ulegał pogorszeniu; po kilku latach był już zniszczony i rozstrojony. W związku z powyższym w 1940 r. przywieziono do świątyni fisharmonię z klasztoru kapucyńskiego przy ul. Loretańskiej w Krakowie. Była ona instrumentem tymczasowym w czasie, gdy pozytyw pozostawał nieczynny. Uruchomiono go dopiero w 1957 r. Wiadomo, że stał na drewnianym chórze muzycznym i nie był wyposażony w dmuchawę elektryczną. W latach 1965-1967 powstał obecny, murowany chór muzyczny, na którym nie zainstalowano już starego pozytywu.

Nowe organy zostały zamówione w 1974 r. Ich budowę podjęła firma Ryszarda Plenikowskiego i Józefa Adamczyka z Kartuz. Ze względów finansowych odrzucono ofertę firmy Józefa Buły z pobliskiej dzielnicy Mydlniki. W 1975 r. jeden z zakonników zakupił w Niemczech Zachodnich silnik elektryczny oraz mieszki, które miały być trwalsze od tych produkowanych w Polsce. Montaż organów rozpoczął się w połowie 1977 r. Niedługo później, 7 sierpnia tegoż roku, miało miejsce uroczyste pobłogosławienie nowego instrumentu przez ówczesnego prowincjała o. Gracjana Majkę. Koncert inauguracyjny wykonał Mieczysław Tuleja. 

Organy wyposażono w 11 głosów, trakturę pneumatyczną, wiatrownice stożkowe (usytuowane prostopadle względem prospektu), wolnostojący stół gry (umieszczony centralnie na chórze muzycznym) oraz dwa miechy pływakowe (jeden dla sekcji manuału I i pedału, drugi dla sekcji manuału II). Wszystkie wiatrownice i piszczałki mieściły się w jednej szafie, ulokowanej w bocznej części chóru (asymetrycznie do osi kościoła). 

W 1995 r. instrument naprawiła firma Andrzeja Buły z Mydlnik. Kolejna naprawa, połączona z czyszczeniem, miała miejsce w 2014 r., natomiast w 2018 r. zainstalowano nową dmuchawę elektryczną, funkcjonującą do dziś.

W okresie do czerwca 2023 r. do lutego 2024 r. organy zostały gruntownie wyremontowane i częściowo zmodernizowane przez firmy: Jakuba Mizery z Grabia i Jacka Siedlara z Modlnicy k. Krakowa. Wprowadzono wówczas następujące zmiany:

• przeniesienie wiatrownicy i piszczałek sekcji manuału II do nowej szafy organowej (po przeciwległej stronie chóru muzycznego), wyposażonej w żaluzję oraz niemy prospekt będący kopią prospektu oryginalnego,
• modernizacja systemu powietrznego: remont miecha obsługującego sekcję I manuału i pedału, podłączenie używanego, odnowionego miecha (firmy Kamiński, sprowadzonego z katedry w Kielcach) dla sekcji manuału II, zainstalowanie dodatkowego miecha wysokociśnieniowego (wstępnego),
• wymiana traktury pneumatycznej na elektropneumatyczną (z dodaniem systemu wolnych kombinacji obsługiwanych za pomocą panelu w wysuwanej szufladzie),
• zmiana lokalizacji stołu gry (z centralnej na boczną) oraz funkcji dźwigni nożnej (z Crescenda na sterowanie żaluzją).

Nową trakturę wykonała firma Jacka Siedlara z Modlnicy k. Krakowa, piszczałki prospektowe do nowej szafy sprowadzono z wytwórni Wiesława Niżnika, natomiast szafy organowe z drewna jesionowego zbudowała firma Andrzeja Surlasa ze Skomielnej Czarnej.

Dnia 18 listopada 2024 r. Archidiecezjalna Komisja Muzyki Kościelnej w Krakowie dokonała pozytywnego odbioru technicznego wyremontowanych i zmodernizowanych organów.

Skala manuałów: C–a³; skala pedału: C–f¹.