Organy szopienickiej parafii są dziełem zakładu Heinricha Schlaga, jednego ze spadkobierców słynnej świdnickiej rodziny organmistrzów. Sam instrument o typowo romantycznej dyspozycji powstać musiał przed poświęceniem nowo wybudowanego kościoła luterańskiego, tj. między 1899 a 1901 rokiem. Autor publikacji na temat organów w śląskich kościołach ewangelickich, mgr Henryk Orzyszek wspmina tu rok 1901, a więc datę bezpośrednio poprzedzającą śmierć założyciela firmy. Umieszczona nad klawiszami II manuału grawerowana tabliczka znamionowa nosi sygnaturę warsztatu H. Schlaga:
Heinrich Schlag
vormals Gebr. Schlag
Schweidnitz in Schl.
Instrument nie został opatrzony numerem opusowym. Owo późne dzieło Heinricha Schlaga posiada 18 nisko zintonowanych, w większości szerokomenzurowanych głosów, rozdysponowanych pomiędzy 3 sekcje: manuał I (8), II (6) oraz pedał (4). Skala manuałów to C-f3, natomiast rozpiętość tonowa pedału to C-d1. Organy zasila duży miech magazynowy zlokalizowany w pomieszczeniu znajdującym się na drugiej kondygnacji wieży. Do górnej części miecha przykręcono napędzaną elektrycznie dmuchawę. Traktura oparta jest na systemie pneumatyki rurkowej. W pełni pneumatyczny stół gry wbudowany w cokół szafy organowej i posadowiony na niewysokim podeście, częściowo obudowany płycinowymi balustradami. Prospekt neogotycki z trzema polami piszczałkowymi ozdobionymi maswerkami, żabkami i czterema fialami (pinakle). Każdy z trzech segmentów prospektu zwieńcono krzyżem.
W latach 2000-2001 instrument remontował dr Marek Urbańczyk z Siemianowic Śląskich przy współpracy zabrzańskiego organmistrza Olgierda Nowakowskiego, w którego pracowni zrekonstruowano kilka zużytych piszczałek. Wówczas wymieniono również okładziny klawiszy pedałowych (materiał: dąb).
Aparat piszczałkowy w niemal 100% oryginalny i znakomicie zachowany. Stwierdzono pojedyncze braki piszczałek metalowych. Instrument wymaga obecnie korekty funkcjonalnych elementów pneumatyki, tj. skórzanych membran, których stan znacząco wpływa na osłabienie repetycji w obu manuałach (szczególne mankamenty słyszalne są w oktawach małej i razkreślnej). Po włączeniu niektórych rejestrów Oberwerku odzywają się również stale brzmiące przydźwięki. Dzięki staraniom proboszcza oraz tutejszych organistów organy są czyste, zadbane i podlegają cyklicznnym przeglądom organmistrzowskim. Jedno z manubriów II manuału (G.Principl. 8.) nie ma oryginalnej porcelanki, którą, z inicjatywy piszącego te słowa, zrekonstruuje firma Ars Organum z Głogusza k. Sulechowa.
Posługę organisty kościoła Zbawiciela piastował m.in. słynny wirtuoz, kompozytor i pedagog Mirosław Bliwert.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
Hauptwerk | Oberwerk | Pedal |
1. Bordun 16. | 1. G.Principl. 8. | 1. Violon 16. |
2. Principal 8. | 2. Salicional 8. | 2. Subbass 16. |
3. Hohlflöte 8. | 3. Flöte 8. | 3. Cello 8 |
4. Gambe 8. | 4. Fl. dolce 8. | 4. Octavbass 8. |
5. Octave 4. | 5. G.Principl. 4. | |
6. Fl. amabile 4. | 6. Fl. travers 4. | |
7. Quarte 2 fach. | ||
8. Mixtur 4 fach. |
Ostatnia modyfikacja: 2017-07-20 19:26:27