Zespół Szkół Muzycznych Poznań (wielkopolskie)

Organy wybudowane w 1994 r. przez firmę Józefa Mollina. Dyspozycja w założeniu miała nawiązywać do baroku, jednak z powodu niewystarczających funduszy musiała zostać zmniejszona (np. zrezygnowano z Pryncypału 8′ w manuale I)¹. W starej siedzibie Zespołu Szkół Muzycznych przy ul. Głogowskiej 90 znajdowały się w sali nr 100. Była ona dostatecznie duża, by organizować w niej skromne koncerty organowe i kameralne z udziałem niewielkiej publiczności. Z drugiej strony, na co dzień odbywały się tam także lekcje przedmiotów ogólnokształcących oraz próby różnych szkolnych zespołów kameralnych (większość bez udziału organów), co stanowiło przeszkodę w korzystaniu z instrumentu.

W 2009 roku budynek przy ul. Głogowskiej 90, stanowiący siedzibę szkół Zespołu od 1978 r., został przejęty przez Archidiecezję Poznańską. ZSM korzystał od tamtej pory z tej nieruchomości na zasadzie wynajmu². Na początku 2023 roku kuria powiadomiła dyrekcję o nieprzedłużeniu umowy najmu i nakazała opuszczenie wieloletniej siedziby do 1 września 2023 r. Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego podjęło decyzję, że tymczasową siedzibą Zespołu będzie nieruchomość należąca do Politechniki Poznańskiej przy ul. Nieszawskiej 13a³.

Zadanie demontażu i przeniesienia organów z sali 100 w nowe miejsce powierzono firmie Zdzisława Mollina. Trafiły do sali nr 611, na szóstym piętrze nowego budynku. Podczas instalacji okazało się, że wystające ponad główną bryłę instrumentu pudło żaluzjowe manuału II nie mieści się pod sufitem. Podjęto decyzję o zaniechaniu jego montażu, pozostawiając piszczałki tej sekcji odkryte, bez możliwości regulacji dynamiki¹. Pozostał pedał żaluzji, obecnie nie pełniący żadnej funkcji.

Sala nr 611 jest znacznie mniejsza w porównaniu do poprzedniej lokalizacji i nie jest już możliwa organizacja w niej jakichkolwiek koncertów. Problemem są wahania temperatury, prawdopodobnie wynikające z bliskości dachu, negatywnie wpływające na strój instrumentu. Ponadto budynek przy ulicy Nieszawskiej nie był wybudowany z myślą o szkole muzycznej, toteż wygłuszenie pomieszczeń jest niedostateczne. Młodzi muzycy grający w sąsiadujących salach przeszkadzają sobie nawzajem. Natomiast istotną zaletą obecnej sali jest jej przeznaczenie wyłącznie dla organistów.

Organy zasilane dmuchawą elektryczną. Ogólny stan instrumentu jest dobry, choć jest on niedostatecznie często strojony. Prospekt w całości grający, złożony po bokach z drewnianych piszczałek Subbasu 16′, a centralnie z dolnych dwóch oktaw Pryncypału 4′. Wiatrownica manuału I jest położona centralnie, sekcja manuału II na podwyższeniu z tyłu, zaś sekcja pedału rozlokowana jest po bokach. Stół gry wbudowany centralnie w przednią ścianę szafy organowej.

Skala manuałów: C–a³; skala pedału: C–f¹.

Do 2023 r. Zespół Szkół Muzycznych posiadał również drugie, mniejsze organy piszczałkowe. Miały one trakturę pneumatyczną i 8 głosów podzielonych na dwa manuały i pedał. Dyspozycja przedstawiała się następująco:

Połączenia: II–I, I–Ped., II–Ped.

Niewiele wiadomo o pochodzeniu tego instrumentu, brakuje informacji odnośnie tożsamości budowniczego i dokładnego datowania. Pewne jest jedynie to, że zostały zbudowane na długo przed instrumentem Mollina. Przez wiele lat znajdowały się w sali kameralnej na trzecim piętrze budynku przy Głogowskiej. Później zostały przeniesione na parter, do sali nr 103b, w miejscu po bibliotece szkolnej. Nie wiadomo, kto przeprowadzał tę operację. Prospekt był niemy, wykorzystujący piszczałki innego, nieznanego instrumentu.

Stan tych organów przez wiele lat systematycznie się pogarszał oraz nosiły ślady niefachowych przeróbek i strojenia. Zamontowany silnik elektryczny, połączony z miechem za pomocą elastycznej aluminiowej rury gazowej, miał niewystarczającą wydajność, w wyniku następowały spadki ciśnienia podczas grania forte. Piszczałki były wybrakowane i pogięte, zwłaszcza w rejonie ślimaków i nacięć do strojenia. Zdegradowany miech był doraźnie „naprawiany” dodawaniem kolejnych warstw taśmy klejącej. Traktura miała duże i nierównomierne opóźnienie, zaś kilka klawiszy nie działało wcale.

Stare organy z sali 103b nie zostały przeniesione do nowej siedziby Zespołu. Ich remont generalny byłby bardzo kosztowny i został uznany za nieopłacalny. Ostatecznie instrument został w całości zutylizowany. W jego miejsce szkoła zakupiła całkowicie nowy instrument cyfrowy marki Viscount o trzech manuałach i pedale.