Organy stanowią część zespołu składającego się z organów wielkich w nawie głównej oraz dwóch instrumentów w nawach bocznych. Ich twórcą w fazie początkowej (przed 1680 r.) był Stanisław Studziński z Przeworska. Dalszą ich budowę i udoskonalenie prowadził Jan Głowiński z Krakowa. Budowę ukończono w 1693 roku. Pierwotnie był to pozytyw z krótką oktawą. W 1906 r. Aleksander Żebrowski dobudował jednogłosowy pedał. W 1969 r. Robert Polcyn z Poznania wymienił niektóre głosy w manuale i powiększył sekcję pedału do trzech głosów.
Skala manuału: C-f3; skala pedału: C-d1.
Manuał | Pedał |
---|---|
1. Flet major 8' | 1. Subbas 16' |
2. Salicjonał 8' | 2. Pryncypałbas 8' |
3. Pryncypał 4' | 3. Róg nocny 4' |
4. Flet minor 4' | |
5. Kwinta 2 2/3' | |
6. Oktawa 2' | |
7. Róg nocny 2' | |
8. Tercja 1 3/5' | |
9. Flautino 1' | |
10. Mixtura 3-4x |
Historia organów na podstawie: o. J. Śmierciak OFM, Organy w kościołach bernardyńskich na terenie Polski. Studium historyczno-instrumentoznawcze, Lublin 2008 (praca doktorska KUL), s. 109, 287, 288.
Zdjęcie prospektu: Piotr Dudzic
Ostatnia modyfikacja: 2024-07-01 09:29:59