Organy stanowią część zespołu składającego się z organów wielkich w nawie głównej oraz dwóch instrumentów w nawach bocznych. Ich twórcą w fazie początkowej (przed 1680 r.) był Stanisław Studziński z Przeworska. Dalszą ich budowę i udoskonalenie prowadził Jan Głowiński z Krakowa. Budowę ukończono w 1693 roku. W 1906 r. Aleksander Żebrowski wymienił wiatrownicę manuałową na stożkową. W 1911 r. Stanisław Płodzień z Leżajska wykonał trzygłosową sekcję pedału. W 1968 r. znacznej rozbudowy dokonał Robert Polcyn z Poznania: wykonano sekcję manuału I i zamieniono wiele głosów na inne.
Skala manuałów: C-f3; skala pedału: C-d1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Pryncypał 8' | 1. Flet major 8' | 1. Subbas 16' |
2. Rurflet 8' | 2. Kwintadena 8' | 2. Pryncypałbas 8' |
3. Oktawa 4' | 3. Dulcjan 8' | 3. Bourdonbas 8' |
4. Flet leśny 2' | 4. Pryncypał 4' | 4. Oktawa włoska 4' |
5. Mixtura 4-6x | 5. Flet minor 4' | 5. Fagot 8' |
6. Trompet 8' | 6. Sesquialtera 2x | |
7. Oktawa 2' | ||
8. Kwintflet 1 1/3' | ||
9. Acuta 3-5x 1' | ||
10. Terccymbel 3x |
Historia organów na podstawie: o. J. Śmierciak OFM, Organy w kościołach bernardyńskich na terenie Polski. Studium historyczno-instrumentoznawcze, Lublin 2008 (praca doktorska KUL), s. 109, 286, 287.
Zdjęcie prospektu: Piotr Dudzic
Ostatnia modyfikacja: 2024-07-01 09:32:49