Kościół ewangelicko-augsburski św. Marcina Kraków (małopolskie)

Obecny, barokowy kościół został wzniesiony w pierwszej połowie XVII w. na miejscu poprzedniej świątyni, w której w 1599 r. notowano małe organy wymagające naprawy. Pierwotnie wraz z przylegającym doń klasztorem należał do zakonu karmelitanek bosych. Od 1816 r. jest użytkowany jako kościół ewangelicko-augsburski.

Już w 1817 r. ewangelicy otrzymali małe organy podarowane przez zbór ewangelicko-reformowany z Warszawy. Ponieważ z biegiem lat stan instrumentu ulegał pogorszeniu, podjęto decyzję o budowie nowego instrumentu. Wykonała go firma Adolfa Lummerta z Wrocławia w latach 1843-1844. Były to organy o trakturze mechanicznej, z wbudowanym stołem gry o 2 manuałach (C-f³) i pedale (C-d¹). Dyspozycja przedstawiała się następująco:

W 1927 r. organy naprawę organów przeprowadził Stanisław Żebrowski z Krakowa.

Niedługo później, w 1933 r., instrument został przebudowany przez firmę Wacława Biernackiego z Warszawy. Wprowadzono wówczas następujące zmiany:

• wymiana traktury mechanicznej na pneumatyczną;
• powiększenie szafy organowej, dodanie bocznych wież do XIX-wiecznego prospektu;
• rozszerzenie skali manuałów o 2 dźwięki (fis³-g³);
• w sekcji I manuału - wymiana Gamby 8' na nową, dodanie Salicetu 8' (z nową wiatrownicą stożkową);
• w sekcji II manuału - dodanie 5 głosów (wraz z nowymi wiatrownicami stożkowymi): Aeolina 8', Vox coelestis 8', Klarnet 8' (zamiast planowanego początkowo Pryncypału skrzypcowego 8'), Fugara 4' i Piccolo 2';
• dodanie szeregu połączeń (w tym super i suboktawowych) oraz urządzeń pomocniczych.

Z 1937 r. pochodzi pisemna prośba o przygotowanie oferty na strojenie instrumentu skierowana do firmy Biernackiego. Brak potwierdzenia, czy strojenie zostało przeprowadzone. Wiadomo, że w 1948 r. remont przeprowadził krakowski oddział firmy W. Biernackiego. Później organy były naprawiane ok. 1957 r.

Na przełomie lat 1999-2000 Lech Skoczylas z Krakowa wyremontował instrument, a w 2000 r. przebudował go, dokonując następujących modyfikacji:

• rozszerzenie skali pedału o 3 dźwięki (wraz z dodaniem wiatrownicy i piszczałek uzupełniających);
• w sekcji I manuału – wymiana piszczałek w głosach: Oktawa 4', Kwinta 2 2/3', Superoktawa 2', Mixtura (dodanie czwartego rzędu);
• w sekcji II manuału – wymiana głosów: Portunal 8' na Flet rurkowy 8', Fugara 4' na Pryncypał 4', przeintonowanie Klarnetu 8', poszerzenie menzury Piccola 2', dodanie Sesquialtery 2x wraz z wiatrownicą;
• w sekcji pedału – dodanie Oktawy tenorowej 4' wraz z wiatrownicą.

Nowe piszczałki metalowe wykonała firma Zenona Wociala z Warszawy.

Instrument 23-głosowy, o trakturze pneumatycznej, z wolnostojącym stołem gry o 2 manuałach (C-g³) i pedale (C-f¹).

Prospekt organowy klasycystyczny (z dodanymi wtórnie wieżami bocznymi).