Po pożarze w 1755 r. nowe organy dla bazyliki zbudowano w latach 1756–61. Ich budowniczym był prawdopodobnie Józef Sitarski. Instrument był wielokrotnie remontowany i przebudowywany: m.in. w latach 1871–72 przez Antoniego Sapalskiego, w 1907 r. przez Aleksandra Żebrowskiego, który poszerzył dyspozycję instrumentu do 19 głosów, w 1925 r. przez Rudolfa Haasego i w 1945 r. W latach 1961–63 instrument przebudowała firma W. Biernackiego. W wyniku jej prac instrument uzyskał 21 głosów oraz trakturę elektropneumatyczną. Ostatnią przebudowę w 1998 r. przeprowadziła firma Jacka Siedlara, która przywróciła trakturę mechaniczną. Przy przebudowie instrumentu zachowano 9 XVIII-wiecznych głosów oraz 3 głosy wykonane przez Żebrowskiego.
Prospekt późnobarokowy, pięcioosiowy. Stół gry wbudowany w lewy bok szafy organowej.
Skala manuałów: C–g3, skala pedału: C–f1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Pryncypał 8' | 1. Flet kryty 8' | 1. Subbas 16' |
2. Flet major 8' | 2. Pryncypał 4' | 2. Oktawbas 8' |
3. Gamba 8' | 3. Flet kryty 4' | 3. Chorałbas 4' |
4. Oktawa 4' | 4. Kopelflet 2' | 4. Fagot 16' |
5. Flet minor 4' | 5. Kwinta 1 1/3' | |
6. Szpicflet 4' | 6. Sedecima 1' | |
7. Kwinta 2 2/3' | 7. Sesquialtera 2x | |
8. Superoktawa 2' | 8. Regał 8' | |
9. Mixtura 5x | ||
10. Cymbał | ||
11. Trąbka 8' |
Ostatnia modyfikacja: 2022-01-25 10:51:09