Barokowy kościół klasztorny został wzniesiony w latach 1632-1634, jednak najstarsze wzmianki źródłowe na temat miejscowych organów pochodzą z lat 20. XIX wieku. Według inwentarza z 1820 roku, świątynia była wyposażona w dwa pozytywy: 6-głosowy (stacjonarny) pod arkadami chóru zakonnego oraz 5-głosowy (szkatulny) na tymże chórze. Nieokreślony instrument był naprawiany w 1826 roku. Z kolei w latach: 1827 i 1830 naprawiano miechy (za drugim razem zajmował się tym niejaki Słotwieński).
W 1838 r. pozytyw szkatulny z chóru zakonnego został sprzedany za 300 złotych. W tym samym roku zawarto umowę na wybudowanie nowego instrumentu kosztem 1300 złotych. Ostateczne rozliczenie z organmistrzem miało miejsce w 1839 roku, a wykonany przezeń pozytyw stanął zapewne na miejscu poprzedniego, czyli pod chórem zakonnym. Był naprawiany w latach: 1839, 1844 i 1849 (miechy). Co ciekawe, w latach 1850 i 1853 klasztor opłacał adwokata, który był obrońcą w sporze o organy z niejakim Wojciechowskim. Najprawdopodobniej chodziło tu o krakowskiego organmistrza Ignacego Wojciechowskiego.
Po 1864 roku, kiedy to przeprowadzono czyszczenie instrumentu, stan pozytywu ulegał stopniowemu pogorszeniu, doprowadzając do podjęcia decyzji o budowie nowych organów. W 1870 r. cesarz Ferdynand przekazał na ten cel 500 złotych. Plany nie doczekały się jednak realizacji, a dotychczasowy instrument pozostawał nieczynny zapewne od 1872 roku. W późniejszym czasie usunięto go z kościoła. Od lat 70. XIX w. do akompaniamentu podczas nabożeństw wykorzystywana była fisharmonia, a od drugiej połowy XX w. – również organy elektroniczne.
W 2010 roku, podczas kompleksowej renowacji chóru, zapadła decyzja o wyposażeniu świątyni w organy piszczałkowe. Klasztor zbierał na ten cel dobrowolne ofiary, które pozwoliły na zakup używanego instrumentu, zbudowanego w 1970 r. przez niemiecką firmę Walcker (opus 5179) dla katolickiego kościoła św. Marcina w Duisburgu (w dzielnicy Hamborn). Organy te zostały sprowadzone z Niemiec do Krakowa przez firmę In Plenum PL Mariana Majchera i Andreasa Ladacha. Montaż instrumentu na odnowionym chórze zakończył się w marcu 2011 roku.
Skala manuałów: C-g3; skala pedału: C-f1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Rohrflöte 8' | 1. Groβgedeckt 8' | 1. Subbass 16' |
2. Prinzipal 4' | 2. Nachthorn 4' | 2. Gedecktbass 8' |
3. Feldflöte 2' | 3. Prinzipal 2' | 3. Gedecktflöte 4' |
4. Mixtur 3-4 fach | 4. Quinte 1 1/3' |
Ostatnia modyfikacja: 2021-03-31 10:03:29