Kościół św. Stanisława Kostki Tarnów (małopolskie)

Organy zbudował Heinrich Schiffner z Pragi dla kościoła sióstr Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Serca Jezusa (Sacré-Coeur) w Pradze, w dzielnicy Smichov. Nastąpiło to najpóźniej w 1898 roku, gdyż instrument wymieniony jest jako jeden z ostatnich w katalogu firmy wydanym w tym właśnie roku. Zamieszczono tam też następującą opinię o instrumencie (tekst w języku niemieckim, tłumaczenie własne):

Tylko niewielu mistrzom udaje się konstruować pneumatyczne wiatrownice w połączeniu z lekkością gry i prawdziwą niezawodnością. Nasze organy w Emaus [klasztor benedyktynów w Pradze – przypis autora] są też pneumatyczne, stoją tam już od 4 lat. Mogę dać świadectwo, że sprawują się bardzo dobrze i wymieniony system jest bardzo solidny. I tu muszę powiedzieć: pneumatyka rurkowa w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w dzielnicy Smichov wydaje mi się jeszcze solidniejsza, jeszcze pewniejsza, jeszcze bardziej wykluczająca awarie. Wypróbowałem dokładnie ten system i zbadałem, jak będzie się zachowywać w przyszłości. Jestem świadomy pełnej odpowiedzialności, jaką mam, kiedy ten stosunkowo nowy system tak bez żadnych zastrzeżeń polecam i poniekąd gwarancję na niego przejmuję, co przy tym systemie bez obaw mogę zrobić.

Ale któż te organy zbudował? Cudzoziemiec? Jedna ze słynnych niemieckich firm? Nie, praski mistrz, którego nazwisko niedawno dosłużyło się dobrej sławy: Heinrich Schiffner. Naprawdę cieszę się, że mogę stwierdzić, że aby naprawdę dobre organy otrzymać, nie trzeba już zwracać się do Niemiec, lecz także w naszej Ojczyźnie tak zdolnego mistrza mamy, który nie lęka się porównania z najlepszymi organmistrzami. Przed kilkoma dniami w Lipsku, w słynnym kościele św. Tomasza, w którym wielkie wydarzenia muzyczne stale się odbywają, grałem na nowych, wielkich organach Sauera z Frankfurtu nad Odrą. Naprawdę piękny, perfekcyjny instrument! Niemniej jednak muszę potwierdzić: jakość gry na klawiaturach, lekkość połączeń - w tym są organy z Sacré-Coeur lepsze, i intonacja rejestrów jest u Schiffnera – dokładnie przetestowałem – z pewnością nie gorsza.

Bardzo się cieszę, że miejscowemu mistrzowi taką pochwałę mogę napisać.

ks. Albanus Schachleiter
Dyrygent chóru w klasztorze Emaus

Oryginalna dyspozycja organów, odtworzona na podstawie rejestrów w dawnym stole gry i źródeł archiwalnych, wyglądała prawdopodobnie następująco:

Połączenia: O. Oct. Koppel II., U. Oct. Koppel II., Ped. Koppel I., Ped. Koppel II., Man. Koppel
Schweller II
Rejestry zbiorowe: Piano, Mezzoforte, Forte, Tutti

Pierwszy remont instrumentu, o którym mamy wiadomości, przeprowadził przed 1971 rokiem Michał Grygorowicz z Krakowa. W latach 1990-1994 Andrzej Nagalski zainstalował nowy stół gry i zmienił dyspozycję. Usunięto także żaluzję manuału II. Ostatnich drobnych napraw dokonał w 2003 r. Kazimierz Plewa z Nowego Sącza.

Prospekt neogotycki, stół gry wolnostojący ustawiony przodem do ołtarza. Dmuchawa elektryczna na przyległym do chóru strychu kościoła oraz zachowane urządzenie do kalikowania.

Skala manuałów: C-f³; skala pedału: C-f¹.