1. Święty Albercie, biednych patronie, * orędowniku ubogich, * w twym sercu ogień miłości płonie, * kto w biedzie, ten ci jest drogi.
2. Burzliwe życia twego koleje * były znaczone krzyżami, * składamy w tobie nasze nadzieje, * wstaw się u Boga za nami!
3. Święty Albercie, cichy, pokorny, * a jednak wielki przed Panem, * tyś jest dobroci przykład wyborny, * balsam na serca znękane.
4. Świat obojętny na biednych losy * nie zauważał biedoty, * lecz tyś usłyszał ubogich głosy * i koił ludzkie tęsknoty.
5. Święty Albercie ucz nas gorliwie * o dusz zbawienie zabiegać, * a miłosierdzie świadcząc cierpliwie, * w bliźnich Chrystusa dostrzegać.
6. Niech nasze serce tak dobre będzie * jak dla głodnego kęs chleba, * a miłosierdzia twego orędzie * niech dotrze tam, gdzie potrzeba!
7. Uproś nam, bracie, w wierze wytrwanie, * bądź przy nas w ostatniej chwili, * kiedy nam Chrystus zada pytanie: * cośmy Mu w bliźnich czynili.