1. Żyjąc, Tereso, umierasz zraniona * miłością Pana, który mieszka w tobie; * Jemu oddałaś swą duszę i serce, * lecz tym umierasz, że umrzeć nie możesz.
2. Życie zbyt długie i gorzkie wygnanie, * zbyt ciężkie brzemię, które cię przygniata; * tylko nadzieja jest twoim pokarmem, * lecz tym umierasz, że umrzeć nie możesz.
3. Żarem palona tęsknoty nad siły, * co dzień czekając na odejścia chwilę, * śmierć już przeżywasz, by złączyć się z Bogiem, * lecz tym umierasz, że umrzeć nie możesz.
4. Przyszła już wreszcie ostatnia godzina, * przebite serce grotem serafina, * w ogniu miłości, mocniejszej od śmierci, * znalazło pełnię Bożego pokoju.
5. Chwała niech będzie na niebie i ziemi * naszemu Bogu w Trójcy jedynemu, * który na drodze wiodącej do Niego * zapala dla nas pochodnie świętości. Amen.