1. Elżbieto święta, węgierska księżniczko, * na wspomożenie nasze bądź gotowa, * ratuj nas zawsze twymi zasługami * i modlitwami.
2. Wszystkieś swe skarby ubogim rozdała, * sieroty, wdowy zawsześ wspomagała, * chorym i nędznym łaskawieś służyła, * pókiś tu żyła.
3. Ubogiś zakon Franciszka przyjęła, * ubogą suknię za purpurę wzięła, * dziwnie świat depcząc siebieś zwyciężała * i umartwiała.
4. Spraw to u Boga twoimi modłami * niech pogardzamy świata marnościami, * byśmy do nieba na gody trafili, * tam z tobą żyli.