1. Nieogarniony w darach Twoich Boże! * Co gardzisz dumą, a sprzyjasz pokorze, * Twej łaski dzieło, Józef świata cudem, * którego w Tobie dziś wielbimy z ludem.
2. Wyrzuć z serc naszych tę to niemoc lichą, * co się w pokorę zmienia, będąc pychą! * Niech nas nie miesza ta burzliwa fala, * co serce psuje, a rozum obala.
3. Dałeś nam przykład, jak być mądrym trzeba; * jak ciebie prosić o twe łaski z nieba; * jak słuchać pilnie wnętrznego wołania, * by się twe przez nas działy przykazania.
4. Józef potrafił świat pogodzić z niebem, * solą mądrości, już dzieląc się chlebem; * przez nie nienawiść i błędy poznosił, * miłość praw twoich i naukę głosił.
5. Pomocą z nieba Kościołowi dany, * nauki, męstwa cudem był nazwany. * Pożytku bliźnich szczególny przykładzie, * umiejętności i zdrowych rad składzie:
6. Niech twą opieką z ciemnoty ruszeni, * w sercu się naszym miłość rozkorzeni, * a umysł w piękne odziany ozdoby, * poważa cnotę a kocha osoby.
7. Na tym żeś prawie Kościół rozprzestrzenił, * gdyś rozkaz Pański nad twe zdrowie cenił: * niech za twą sprawą, serca i rozumy, * to trwa bez złości, a tamte bez dumy.