Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego Blizianka (podkarpackie)

Organy w Bliziance należą do nielicznych zachowanych barokowo-ludowych instrumentów, pochodzących z wyposażenia drewnianych kościołów Podkarpacia. Najstarsze elementy (prospekt i większość piszczałek metalowych) pochodzą przypuszczalnie z XVIII wieku, reszta w większości z końca XIX wieku.

Instrument pierwotnie należał do kościoła drewnianego w Lubeni, który został przeniesiony w okresie międzywojennym do sąsiedniej miejscowości - Straszydla. W 1956 roku (taką datę podaję J. Gołos: Polskie organy i muzyka organowa, Warszawa 1972, s. 295, 328) instrument został sprzedany do parafii rzymskokatolickiej w Bliziance użytkującej dawną cerkiew greckokatolicką. Przeniesienia dokonał Feliks Mazur z Połomii. Według relacji organy miały być już wcześniej przenoszone, miały też być częścią większego instrumentu, nie widać jednak na to żadnych dowodów. Instrument był używany do 1984 roku, tj. do czasu wybudowania nowego murowanego kościoła w bezpośrednim sąsiedztwie drewnianej cerkwi.

Podczas prowadzonych w latach 1993-1994 ze środków Generalnego Konserwatora Zabytków kompleksowych prac remontowych przy budynku cerkwi podjęto decyzję o przeniesieniu instrumentu do murowanego kościoła. W 1993 roku instrument po wykonaniu ekspertyzy i inwentaryzacji został zdemontowany, a szafa organowa (prospekt) przekazana do konserwacji, którą wykonał konserwator dzieł sztuki Sławomir Jakubowski. Prace konserwatorskie przy prospekcie zostały sfinansowane w 100% ze środków Generalnego Konserwatora Zabytków w Warszawie w 1996 roku. Sam instrument odnowił Paweł Ziaja z Chmielnika.

Organy jednomanuałowe o trakturze mechanicznej, wiatrownicy klapowo-zasuwowej, obecnie dziewięciogłosowe (po 1906 dziesięciogłosowe). Instrument w stanie dobrym, wymagający jednak częściowego remontu.