Kościół Wniebowzięcia NMP Bestwina (śląskie)

Prospekt

Prospekt

Opis Instrumentu

Już w roku 1713 w kościele w Bestwinie zostało pośrednio stwierdzone istnienie organów, a 1747 roku w protokołach powizytacyjnych kardynała Jerzego Radziwiłła odnotowano istnienie w kościele organów i 2 dzwonów. Szczegółowe informacje dotyczące instrumentu nie są znane.

Do roku 2010 w świątyni funkcjonował 16-głosowy mechaniczny instrument zbudowany ok. połowy XIX wieku, wykazujący cechy organów klasycystycznych, budowanych m. in. przez Karla Kuttlera z Opawy (uwagę tu zwraca podobieństwo prospektu do prospektów znajdujących się nieopodal innych instrumentów, gdzie autorstwo opawskiego organmistrza zostało potwierdzone, m. in. w Białej, Międzyrzeczu, czy Zabrzegu). Instrument miał następującą dyspozycję:

Manuał I Manuał II (pozytyw)  Pedał
Pryncypał 8' Flet kryty 8' Subbas 16'
Gemshorn 8' Pryncypał 4' Violonbas 8'
Bourdon 8' Pikolo 2' Chorałbas 4'
Salicet 8' Kwinta 1 1/3'     
Oktawa 4'    
Gedekt 4'    
Szpickwinta 2 2/3'       
Oktawa 2'    
Mixtura 4x    

Skala manuałów: C-d3, pedału: C-c1.

2 nieopisane rejestry, zapewne jeden z nich obsługiwał połączenie II-I.

Z biegiem lat instrument popadł w tragiczny stan, spowodowany głównie aktywnością drewnojadów.

W 2010 roku Andrzej Guziak z Zakopanego rozbudował organy, wykorzystując część starych głosów, 11 głosów z ofiarowanych organów Eisenbartha z seminarium duchownego St. Valentin w Passau, pochodzących z 1956 roku, kilka zupełnie nowych głosów oraz kontuar pochodzący z instrumentu firmy E. F. Walcker z 1954 roku, tworząc praktycznie nowy, 29-głosowy instrument z 1655 piszczałkami oraz trakturą elektryczną.

Skala manuałów: C-g3; skala pedału: C-f1.


Liczba głosów
29
Liczba klawiatur
3+P
Traktura gry
elektryczna
Traktura rejestrów
elektryczna
Dyspozycja instrumentu
Manuał IManuał IIManuał IIIPedał
Hauptwerk Schwellwerk Positiv 
1. Pryncypał 8'1. Pryncypał smyczkowy 8'1. Flet major 8'1. Pryncypał 16'
2. Gemshorn 8'2. Gedakt 8'2. Prestant 4'2. Subbas 16'
3. Gamba 8'3. Salicet 8'3. Flet minor 4'3. Oktawbas 8'
4. Oktawa 4'4. Nachthorn 4'4. Piccolo 2'4. Cello 8'
5. Gedakt 4'5. Pryncypał 2'5. Kwinta 1 1/3'5. Chorałbas 4'
6. Kwinta 2 2/3'6. Tercja 1 3/5'6. Fagot 16'
7. Oktawa 2'7. Mixtura 4x
8. Mixtura 3x8. Cymbel 3x
9. Trąbka 8' *9. Obój 8'
Pomoce
III-II, III-I, II-I, III-P, II-P, I-P, Sub II-I, Sub III-I, Super II-I, Super III-I, Super II-P, Super III-P
Tremolo II, Tremolo I-III
3 wolne kombinacje
2 wolne kombinacje dla pedału (czynna jedynie jedna)
Pleno, Tutti, Crescendo
Wyłącznik mikstur
Wyłącznik głosów językowych
Żaluzja manuału II
Przypisy
*) częściowo horyzontalna
Stół gry

Stół gry

Organy przed rozbudową w 2010 roku

Organy przed rozbudową w 2010 roku

Widok na dobudowaną część organów i trąbkę horyzontalną

Widok na dobudowaną część organów i trąbkę horyzontalną






Źródło
Gołos J., Polskie organy i muzyka organowa, Warszawa 1972, s. 294
Oględziny własne, strony internetowe gminy oraz parafii.
Autor
Daniel Strządała


Ostatnia modyfikacja: 2017-02-18 22:21:55