Kościół Wniebowzięcia NMP (OO. Franciszkanów-Bernardynów) Warta (łódzkie)

Kościół klasztorny w swoim pierwotnym zrębie ma charakter gotycki, aczkolwiek świątynia została zbarokizowana pod koniec XVII w. W 1696 r. ówczesny gwardian, o. Norbert Żółwiński, polecił wykonać nowe organy. Początkowo budował je brat zakonny, Antoni z Wilna, zaś po jego śmierci pracę kontynuował inny zakonnik, br. Klemens Łopiński, który ukończył dzieło w 1708 r. Obydwaj organmistrzowie wywodzili się z zakonu bernardynów.

Pierwotny instrument składał się z sekcji głównej, pozytywu oraz wolnostojących wież pedałowych (miał zatem 2 manuały i pedał), bowiem frontowe oprawy tychże sekcji zdobione są dekoracją snycerską o motywach liści akantu. Z czasem wieże pedałowe przyłączono optycznie do sekcji głównej za pośrednictwem wklęsłych pól, w których widoczny jest późniejszy (aczkolwiek też XVIII-wieczny), rokokowy ornament. Omawiając kwestię prospektu, należy dodać, że wykazuje on pewne podobieństwo do zewnętrznej struktury organów w pobernardyńskim kościele św. Anny w Warszawie. U warckich bernardynów do naszych czasów przetrwała nadto balustrada chóru muzycznego, datowana na 1. ćwierćwiecze XVIII stulecia. Umieszczone w niej malowidła przedstawiają krajobrazy o treści symbolicznej.

W latach 1929-1930 za XVIII-wiecznym prospektem powstały nowe organy o 1 manuale i pedale, zbudowane przez firmę Rudolfa Haase ze Lwowa. Stół gry wbudowany był w cokół prospektu sekcji głównej (w usytuowaniu bocznym).

W latach 80. XX w. dotychczasowy instrument został usunięty, a jego miejsce zajął nowy, zmontowany przez firmę Romana Raźniaka. Również w tym przypadku organy umieszczono za okazałym, zabytkowym prospektem.

Instrument 18-głosowy, o trakturze elektropneumatycznej, z wolnostojącym stołem gry o 2 manuałach (C-a³) i pedale (C-f¹).

Prospekt organowy architektoniczny, barokowy z elementami rokokowymi, w obecnym rozplanowaniu dwusekcyjny: złożony z sekcji głównej (i przyłączonych doń wież pedałowych) oraz pozytywu w balustradzie chóru muzycznego.