W 1857, roku gdy budowano zamek Marienburg na górze Schulenburger Berg, królowa hanowerska Maria chciała mieć na zamku kaplicę z organami. Firma Philipp Furtwängler & Söhne otrzymała zlecenie na wykonanie tychże organów i w 1867 roku zbudowała instrument oznaczony numerem opus 87 z 8 rejestrami i 378 piszczałkami, z podziałem na dwa manuały (C-f3) i pedał (C-d1). Neogotycki prospekt organowy został zaprojektowany przez hanowerskiego architekta Erdwina Opplera (1831-1880), który był uczniem Conrada Wilhelma Hase. Stół gry został umieszczony w centralnej części cokołu szafy. Grający siedzi tyłem do ołtarza. Organy mają mechaniczną trakturę gry i registrów złożoną z drewnianych cięgieł. Registry wykonane typowo dla XIX-wiecznej sztuki organmistrzowskiej mają porcelanowe tabliczki z opisem głosów. Pola piszczałkowe w segmentach mają formę gotyckich arkad.
Bardzo interesujące i smutne jest to, że kiedy ukończono prace przy budowie organów, królowa Maria na zawsze musiała opuścić swój zamek, zdobyty przez pruskiego okupanta, a 5 lipca 1867 roku zmarł budowniczy organów Philipp Furtwängler. Niestety, oboje nigdy nie usłyszeli romantycznego brzmienia tych organów. Budowę dokończyli synowie Philippa, Wilhelm i Pius Furtwängler. W 1974 roku organy zostały odnowione przez firmę Emil Hammer. W prospekcie zachowano oryginalne piszczałki cynowe, które na szczęście nie zostały skonfiskowane podczas wojen i przetopione na amunicję. Dziś organy te cieszą ucho słuchających podczas nabożeństw, ślubów i koncertów.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Lieblich Gedact 16 Fuß | 1. Salicional 8 Fuß | 1. Subbass 16 Fuß |
2. Principal 8 Fuß | 2. Dolce flöte 8 Fuß | 2. Bordun 8 Fuß |
3. Gedecktflöte 8 Fuß | ||
4. Spitzflöte 4 Fuß |
Ostatnia modyfikacja: 2021-04-01 08:22:07