Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP parafii św. Urbana Kobiernice (śląskie)

Ogólny widok instrumentu

Ogólny widok instrumentu

Opis Instrumentu

Pierwsza wzmianka o organach w parafii św. Urbana w Kobiernicach pochodzi z 19 listopada 1926 roku. Wtedy na posiedzeniu komitetu parafialnego zwrócono uwagę na potrzebę budowy instrumentu, gdyż do tej pory w kościele akompaniowano na fisharmonii. 10 lipca 1927 r. do Kobiernic zaproszono organmistrza Teodora Treścińskiego. Jak napisano w protokole ze spotkania komitetu, P. Treściński, po dłuższych debatach podjął się budowy nowych organów, za ogólną sumę 5000zł, [...] według kosztorysu załączonego.

Organmistrz ukończył instrument 14 czerwca 1928 roku. Odbioru dokonał Tomasz Flasza 17 lipca tego samego roku, a dwa dni później organy zostały poświęcone i oddane na użytek parafii. Miały 6 głosów oraz pedał podwieszany.

Instrument funkcjonował tak przez 43 lata, do lipca 1971 roku, kiedy zlecono wykonanie remontu firmie Biernackich. Prawdopodobnie remont ten był w rzeczywistości generalną przebudową: zmieniono trakturę gry i rejestrów, rozbudowano organy do 16 głosów oraz umieszczono w dwóch nowych szafach organowych. Można powiedzieć, że z wykorzystaniem starych piszczałek powstał zupełnie nowy instrument.

Po wybudowaniu nowego kościoła organy po raz kolejny zostały przebudowane i umieszczone w nim przez firmę Siedlar w 1997 roku. Podczas translokacji zmieniono dyspozycję instrumentu oraz rozbudowano go o trzy dodatkowe głosy (Oktawbas, Blokflet, Sesquialtera). Wstawione zostały także nowe piszczałki głosu Pryncypał 8'. W roku 2012 instrument doczekał się drugiej rozbudowy, podczas której dodano głosy językowe. Włączniki rejestrowe głosów językowych umieszczono oddzielnie, w dodatkowym rzędzie. Prace te wykonała firma Jacka Siedlara. Głos Trompet 8' w sekcji pedału nie został zrealizowany, choć w kontuarze umieszono dla niego włącznik.

Zespół brzmienia umieszczono w dwóch symetrycznych szafach, pomiędzy którymi stoi stół gry. W lewej szafie (patrząc od strony prezbiterium) znajduje się sekcja manuału II zamknięta w szafie ekspresyjnej sterowanej elektro-pneumatycznie. W prospekcie tej szafy stoją piszczałki głosu Oktawbas 8'. W szafie prawej znajdują się sekcje manuału I i pedału, a w jej prospekcie Pryncypał 8'.

Instrument zasilany jest przez dmuchawę elektryczną oraz dwa miechy pływakowe: jeden dla sekcji manuału I oraz pedału, drugi dla sekcji manuału II. 

Większa część instrumentu sterowana jest elektropneumatycznie. Głosy Puzon 16' (pedał) i Trompet 8' (manuał I) stoją na wiatrownicach sterowanych elektrycznie (elektromagnes z zaworem). 

Instrument cechuje bardzo łagodna intonacja, szczególnie głosów oryginalnych, przez co przy dużej kubaturze kościoła organy zdają się być za małe, szczególnie przy większych świętach i uroczystościach.

Organy zachowane w bardzo dobrym stanie, na bieżąco serwisowane oraz regularnie strojone.


Budowniczy
Aleksandra Biernacka-Grandys (firma)
Rok zakończenia budowy
1971
Stan instrumentu
Bardzo dobry
Liczba głosów
22
Liczba klawiatur
2+P
Traktura gry
elektro-pneumatyczna
Traktura rejestrów
elektro-pneumatyczna
Dyspozycja instrumentu
Manuał IManuał IIPedał
1. Pryncypał 8' 1. Holflet 8'1. Subbas 16'
2. Burdon 8'2. Vox Coelestis 8'2. Oktawbas 8'
3. Salicet 8'3. Praestant 4'3. Fletbas 8'
4. Oktawa 4'4. Rurflet 4'4. Chorałbas 4' *
5. Blokflet 4' *5. Nasard 2 2/3'5. Puzon 16' **
6. Piccolo 2'6. Pryncypał 2'6. Trompet 8'
7. Mixtura 4x7. Sesquialtera 2x*
8. Trompet 8' **8. Cymbel 3x
9. Obój 8' **
Pomoce
Połączenia: I-P; II-P; II-I; Super II-I; Subo II-I
Automat pedału
Wolna kombinacja
Stałe kombinacje: Piano; Forte; Tutti
Crescendo
Wyłącznik głosów językowych
Tremolo manuału II
Crescendo (10-stopniowe)
Żaluzja manuału II (5-stopniowa)
Przypisy
*) głosy dodane w czasie przeniesienia organów
**) głosy dodane w czasie drugiej rozbudowy organów
Stół gry

Stół gry

Prospekt organów w starym kościele

Prospekt organów w starym kościele






Opis na medal

Powyższy artykuł został uznany przez Redakcję jako wzorcowy. Jest to szczególne wyróżnienie dla profesjonalnych opisów instrumentów: opartych o bogatą bibliografię oraz wizję lokalną, posiadających wyczerpujący i ciekawy opis, udokumentowanych zdjęciami w wysokiej rozdzielczości oraz powstałych z dbałością o szczegóły. Opis posiadający to wyróżnienie jest wzorem dla wszystkich innych i powinien być przez nie naśladowany. Potwierdza również wiedzę i umiejętności autora w zakresie analizy budowy instrumentu.




Źródło
Instrument znany z autopsji
Kronika parafialna
Wawrzyniec Mizgalski, Dzieje parafii w Kobiernicach
Autor
Michał Dźwigoń


Ostatnia modyfikacja: 2020-05-13 10:07:35