Kościół Matki Bożej Nieustającej Pomocy Paszyn (małopolskie)

Instrument jest pierwszym dziełem wielopokoleniowej rodziny organmistrzowskiej Żebrowskich zbudowanym w Galicji. Pierwotnym przeznaczeniem organów była kaplica sióstr Sacre-Coeur we Lwowie. Instrument służył w kaplicy aż do II wojny światowej. W 1946 r. podczas ewakuacji Polaków ze Lwowa siostry zdołały wywieźć organy, które czasowo składowano w należącym
do zgromadzenia klasztorze w Zbylitowskiej Górze koło Tarnowa. W 1951 r. zakupiła je do nowo zbudowanego kościoła parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Tarnowie, gdzie pełniły funkcję instrumentu tymczasowego do rozpoczęcia budowy nowych organów przez Tadeusza Rajkowskiego. Wtedy to przeniesiono je do kościoła w Paszynie, który, jakkolwiek zbudowany
w 1938 roku, nie dysponował jeszcze organami. Montażem instrumentu na nowym miejscu zajęli się Bronisław Kaltenbek i Bronisław Narolski z Rokietnicy, a odbiór techniczny odbył się
11 sierpnia 1968 roku. W 2010 r. Mieczysław Ziemiański ze Szczyrzyca zamontował nową dmuchawę elektryczną, a w 2014 r. w miejsce głosu Salicional zamontowano Tercję 13/5' (piszczałki Salicionalu zachowano).

Organy paszyńskie mają wiele ciekawostek konstrukcyjnych, np. oryginalny miech magazynowy czy żaluzja manuału II poruszana dwustopniową dźwignią. Głosy Bourdon 8' i Rurflet 4' w manuale I są identycznej budowy jak flety bambusowe w wielkich organach leżajskich, również przebudowanych przez Żebrowskich. Wiatrownice klapowo-zasuwowe. Stół gry wbudowany w prawy bok szafy organowej.

Skala manuałów: C-f³; skala pedału: C-d¹.