Pierwsze organy w kościele św. Jana powstały w XV wieku i znajdowały się na tzw. jaskółczym gnieździe. W okresie reformacji kościół przeszedł w ręce protestantów. Przez to w roku 1529 organy zostały uznane jako "nieprzyjemna papistyczna katarynka oraz kusiciel antychrześcijańskiego nabożeństwa rzymskiego'' i przez to rozebrane. W roku 1597 jeden z rajców miejskich próbował doprowadzić do ponownego wstawienia organów, jednak bez skutku. Przez kilkaset lat w kościele nie było żadnego instrumentu. Taka sytuacja trwała do 1879 roku, kiedy budowę nowych organów powierzono Johannowi Nepomukowi Kuhnowi. Nowe organy zbudowane na specjalnie wybudowanej emporze zachodniej miały 52 głosy w trzech sekcjach manuałowych oraz jednej pedałowej. Kuhn zastosował już tutaj wiatrownice stożkowe. Neogotycką szafę organową zaprojektowali znani w Szwajcarii architekci i budowniczowie ołtarzy Franz i August Müllerowie. Instrument miał ponadto wolnostojący stół gry, ustawiony tyłem do szafy.
Organy w tej formie dotrwały do końca lat 20., kiedy to w 1929 roku zostały gruntownie przebudowane i rozbudowane do 59 głosów, również przez firmę Kuhn. Warto wspomnieć, że w tworzeniu nowej koncepcji instrumentu swój udział brał Albert Schweitzer.
W 1979 roku powstała idea budowy zupełnie nowych organów wg. projektu paryskiego organisty Gastona Litaize. Po pewnym czasie doceniono wartość instrumentu Kuhna, przez co ten pomysł upadł. W latach 80. powstał pomysł aby przy renowacji kościoła jego wnętrze przearanżować aby mógł pełnić również funkcję sali koncertowej. W 1985 powstał tez projekt likwidacji istniejącej empory organowej i zastąpienia jej pewnego rodzaju podwyżeszeniem. Spowodowało to konieczność dobudowania jeszcze wyższego cokołu szafy organowej, co pozwoliło na rozbudowę organów oraz przemieszczenie szafy ekspresyjnej manuału III piętro niżej. Prace wykonywała ponownie firma Kuhn. Wykorzystanych zostało w całości 51 rejestrów, 4 częściowo, 11 dodano w całości nowych. Zachowane zostały wiatrownice stożkowe. Zbudowano nową trkaturę: dla rejestrów elektryczną, a do gry mechaniczną z dźwignią Barkera. Intonację przeprowadził Kurt Baumann. Stół gry tym razem został wbudowany w szafę organową oraz wyposażono go w system Setzer. Prace trwały przede wszystkim w 1989 roku, a zakończone zostały na początku roku następnego. Poświęcenie nastąpiło 2 marca 1990 roku. W roku 2003 nastąpiła wymiana Setzera.
Obecnie St. Johann Kirche pozostaje jednym z głównych miejsc koncertowych w Schaffhausen.
Manuał I | Manuał II | Manuał III | Pedał |
---|---|---|---|
Hauptwerk | Positiv | Schwellwerk | |
1. Principal 16′ | 1. Bourdon 16′ | 1. Lieblich Gedeckt 16′ | 1. Principal 32′ |
2. Bourdon 16′ | 2. Gamba 16′ | 2. Geigenprincipal 8′ | 2. Principal 16′ |
3. Principal 8′ | 3. Principal 8′ | 3. Lieblich Gedeckt 8′ | 3. Subbass 16′ |
4. Gedeckt 8′ | 4. Gedeckt 8′* | 4. Wienerflöte 8′ | 4. Violonbass 16′ |
5. Gamba 8′ | 5. Viola 8′ | 5. Salicional 8′ | 5. Harmonikabass 16′ |
6. Gemshorn 8′ | 6. Spitzflöte 8′ | 6. Aeoline 8′ | 6. Octavbass 8′ |
7. Flauto dolce 8′ | 7. Dolce 8′ | 7. Voix céleste 8′ | 7. Flötenbass 8′ |
8. Quintflöte 5 1⁄3′ | 8. Octav 4′ | 8. Octav 4′ | 8. Violoncello 8′ |
9. Octav 4′ | 9. Gemshorn 4′ | 9. Spitzflöte 4′ | 9. Octav 4′ |
10. Fugara 4′ | 10. Traversflöte 4′* | 10. Flûte d'amour 4′ | 10. Rohrflöte 4′ |
11. Octav 2′ | 11. Quintflöte 2 2⁄3′ | 11. Nazard 2 2⁄3′ | 11. Nachthorn 2′ |
12. Mixtur 5f. 5 1⁄3′ | 12. Flautino 2′ | 12. Octavin 2′ | 12. Rauschbass 3f. 5 1⁄3′ |
13. Mixtur 4f. 2 2⁄3′ | 13. Mixtur 4f. 2 2⁄3′ | 13. Tierce 1 3⁄5′ | 13. Mixtur 4f. 2 2⁄3′ |
14. Gross Cornett 4f. 5 1⁄3′ | 14. Cornett 3-5f. 8′ | 14. Plein-jeu 5f. 2′ | 14. Posaune 16′ |
15. Tuba 16′ | 15. Clarinette 8′* | 15. Basson 16′ | 15. Trompete 8′ |
16. Trompete 8′ | 16. Trompete 8′ | 16. Trompette harm. 8′ | 16. Clarino 4′ |
17. Oboe 8′ | |||
18. Vox humana 8′ |
Ostatnia modyfikacja: 2020-05-13 09:45:30