Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej Księżnej Wieliczki (franciszkanów-reformatów) Wieliczka (małopolskie)

Kościół klasztorny wzniesiono w latach dwudziestych XVII wieku, a w 1721 r. ukończono jego odbudowę po pożarze. Według opisu inwentarzowego z 1873 roku istniały tu dwa instrumenty 6-głosowe bez pedału. Pierwszy znajdował się na chórze muzycznym w nawie głównej, a drugi – w kaplicy Pana Jezusa Ukrzyżowanego. Późniejsze dzieje kaplicznego pozytywu są nieznane; obecnie w kaplicy nie ma instrumentu.

W kwietniu 1891 r. klasztor zamówił nowe organy do nawy głównej w firmie Gebrüder Rieger w Jägerndorf. Instrument został zainstalowany na przełomie września i października tegoż roku. W stole gry zachowała się tabliczka z numerem opus 313. W 1950 r. organy były naprawiane i strojone przez br. Teodora Września z Wieliczki, natomiast w 1963 r. firma Stefana Truszczyńskiego z Włocławka przeprowadziła ich remont.

Instrument 16-głosowy (systemu multiplex) o trakturze mechanicznej i wiatrownicach stożkowych, z wolnostojącym stołem gry o dwóch manuałach (C-f³) i pedale (C-d¹).

Rozszerzenia w sekcji manuału I:

• Bourdon 16' – rozszerzenie głosu Gedeckt 8',
• Dolce 4' – rozszerzenie głosu Salicional 8',
• Octave 4' – rozszerzenie głosu Principal 8',
• Cymbel 2 fach. 1 1/3' – rozszerzenie głosu Rauschquinte 2 fach. 2 2/3'.

Rozszerzenia w sekcji manuału II:

• Octave 4' – rozszerzenie głosu Geigenprincipal 8',
• Flöte 4' – rozszerzenie głosu Lieblich Gedeckt 8'.

Rozszerzenia w sekcji pedału:

• Octavbas 8' – rozszerzenie głosu Subbas 16'.

Prospekt organowy architektoniczny, eklektyczny, jednosekcyjny, dwuczęściowy.