Kościół Wszystkich Świętych Dąbrowa Tarnowska (małopolskie)

Pierwsza wzmianka o organach w Dąbrowie Tarnowskiej pochodzi z 1664 roku. Był tam wtedy instrument niewątpliwie starszy, gdyż naprawiany po wojennych zniszczeniach szwedzkich. Kolejna wiadomość pochodzi z 1748 roku. W gmachu kościelnym ponad wielkimi drzwiami znajdował się chór muzyczny, na którym stały wielkie i częściowo naprawione organy, liczące około 15 głosów, zaopatrzone w piszczałki wykonane z cyny, ołowiu i z drewna, z dwoma miechami. W spisie inwentarza dołączonym do akt liczbę głosów uściślono do 13, a sam obiekt nazwano pozytywem, nie miał on zatem klawiatury nożnej. Wizytujący parafię nakazał w tak zwanym dekrecie reformacyjnym dobrze i od nowa naprawić ten instrument.

Obecny prospekt organowy można datować na ok. 1760 rok. Jest on zwarty, trójwieżyczkowy, spoczywający na wysokim cokole zaopatrzonym w akustyczne kratki. Wieżyczka środkowa jest wyższa od bocznych, jej ryzalit bardziej wypukły w centralnej partii, a na jego wzór uformowany gzyms. Wieżyczki boczne są bliźniacze, na ryzalitach w nieznaczny "ośli grzbiet", z dwudzielnymi kotarami. Segmenty środkowe są prostokątne, niskie, a pola piszczałkowe zamknięte kotarami; na wąskich gzymsach znajduje się dekoracja snycerska, wyższa od strony centralnej wieżyczki. Boki szafy organowej zdobią skromne uszaki uformowane z roślinnej wici. Na wszystkich wieżyczkach znajdują się płomieniste wazony.

Za wspomnianym prospektem powstał w latach 1899-1900 nowy instrument, wykonany przez Bronisława Markiewicza z Tarnowa, ucznia słynnego lwowskiego organmistrza Jana Śliwińskiego. Potwierdza to zapis na detalu wewnętrznej konstrukcji obiektu: Nowy Werk do Organu zrobiony przez Bronisława Markiewicza organmistrza z Tarnowa ucznia sp. Sliwińskiego w roku 1900. Wśród głosów zwraca uwagę metalowa Oktawa 4’, gdzie na piszczałce C wyryto inskrypcję: Żuraw 1/7 1899. Świadczyć może to o tym, że w owym czasie Markiewicz zajmował się pracą nad instrumentem dla miejscowości o tej nazwie, lub, co bardziej prawdopodobne, jest to nazwisko piszczałkarza wykonującego ten głos.

Instrument był remontowany kilkukrotnie, m.in. w 1983 i 1993 roku. Ostatni remont przeprowadził w 2013 r. Andrzej Ragan z Włocławka.

Klawiatury znajdują się po lewej strony szafy organowej: manuałowa o skali C-f³ (54 klawisze) i pedałowa o skali C-f (18 klawiszy). Wiatrownica manuału jest klapowa, a pedału stożkowa.