Kościół Bożego Ciała Jasień (pomorskie)

Unikatowy kościół w Jasieniu jest budowlą ryglową z roku 1699 wybudowaną jako dworska kaplica. Członkowie rodziny Wussow-Ossowskich, a zarazem właściciele lokalnego majątku, byli patronami tej świątyni. Z ich fundacji pochodzą znajdujące się na niskiej emporze organy, datowane na ok. 1850 rok. Ośmiogłosowy pozytyw powstał w gdańskim warsztacie C. F. Schurichta. Stan zachowania instrumentu jest zadowalający, szczególnie w aspekcie utrzymania oryginalnej materii brzmieniowej. Zachowany jest także zespół miechów z urządzeniem kalikanckim, wydzielony drewnianym ogrodzeniem i umieszczony we wieży połączonej przestrzennie z nawą. Ponadto, na uwagę zasługuje tympan (Paucka) skonstruowany jako podwójna piszczałka przymocowana poziomo do tylnej ściany szafy organowej. Pod tą piszczałką, w obramowaniu i za szkłem, obecni gospodarze kościoła wyeksponowali rysunek projektowy prospektu tych organów, wykonany w ołówku. Prawdopodobnie był to jeden ze schematycznych prospektów stosowanych przez organmistrza, gdyż opracowany został dla zastosowania w wyższym wnętrzu. Gruba kreska na rycinie pokazuje,w którym miejscu wypadnie poziom podłogi empory w jasieńskim kościele.

Zakres manuału pozytywu obejmuje dźwięki od C do f³, stół gry wbudowany jest w lewy (patrząc na prospekt) bok szafy organowej, a jego drzwiczki, niestety nieoryginalne, składają się harmonijkowo na jedną stronę. Ponad klawiaturą biegnie szereg włączników rejestrowych, nad nim rząd włączników urządzeń pomocniczych. Opisy registrów są w większości celuloidowe, nieoryginalne i pochodzą z czasów remontu przeprowadzonego prawie 30 lat temu przez firmę Józefa Mollina z Odrów. Niektórych tabliczek brakuje, jednak na niektórych włącznikach pozostały oryginalne, porcelanowe krążki z wykaligrafowanymi odręcznym pismem nazwami. Oryginalne podpisy manubriów znajdują się nab rejestrach: Gemshorn, Calcantenglocke i Paucka. Pozostałe pochodzą z czasów remontu, lub, jeśli nazwa ujęta jest w nawias, opisu nie ma. Wiatrownica klapowo-zasuwowa działa w oparciu o trakturę mechaniczną. Wymaga ona jedynie niewielkich poprawek celem ułatwienia gry. Powycierana i wybrakowana jest także miejscami oryginalna okładzina klawiszy, co jednak jest zrozumiałe z uwagi na wiek instrumentu. 

Intonacja poszczególnych głosów jest mało zróżnicowana. Flauto dolce jest głosem otwartym, zbliżonym do fletu prostego. Cornett liczący od 2 do 4 chórów zawiera w sobie tercję. Pryncypał 4-stopowy stoi w prospekcie. Brak głosów smyczkowych oraz dublowanie pryncypałów o różnym stopażu przez flety świadczy o podporządkowaniu założenia brzmieniowego estetyce klasycystycznej.