Kościół Świętej Rodziny powstał w latach 1929–1930 jako świątynia katolicka według projektu architekta Kurta Langera. Został zaprojektowany jako budowla modernistyczna z elementami neoromanizmu. Jest wybudowaną z cegły trzynawową bazyliką z wielką, masywną wieżą frontową.

Dostępne źródła błędnie datują budowę organów w kościele św. Rodziny podając rok 1934, a niektóre nawet 1937. Z „Zimpeler Nachrichten-Blatt” jasno wynika, że organy zostały zbudowane w roku 1931. Na stronie 2 wśród ogłoszeń parafialnych można tam przeczytać: „niedziela, 20 grudnia, godz. 5 po południu: uroczyste poświęcenie nowych organów połączone z nabożeństwem muzyki kościelnej”¹. Ponadto Ludwig Burgemeister podaje wprost datę budowy organów: „Bracia Rieger, Karniów, Śląsk Sudecki: 1931 Wrocław–Sępolno”².

Instrument został zbudowany jako opus 2522. Organy te miały wówczas 40 głosów (37 głosów realnych i 3 transmisje) i kwalifikowały się do grona większych instrumentów we Wrocławiu. Miały elektropneumatyczną trakturę gry i rejestrów, 3 manuały, klawiaturę nożną, 2 szafy ekspresyjne dla manuałów II i III  oraz unikalne jak na tamte czasy urządzenie: pamięć elektryczno-pneumatyczną umożliwiającą zapisywanie i zapamiętywanie 8 dowolnych kombinacji rejestrowych. Dzięki zapisowi dokonanemu przez Józefa Cynara przed przystąpieniem do przebudowy w 1980 r. możemy poznać oryginalną dyspozycję organów. Była ona następująca:

Połączenia: II/I 8’, III/I 8’, I 4’, II/I 4’, III/I 4’, II/I 16’, III/I 16’, I ab, III/II 8’, II 4’, III/II 4’, II 16’, III/II 16’, II ab, III 4’, III 16’, III ab, I/P 8’, II/P 8’, III/P 8’
Brak danych o urządzeniach dodatkowych i rejestrach zbiorowych

W takim oryginalnym stanie instrument służył przez lata, ale jego stan techniczny był coraz gorszy, szczególnie traktury elektropneumatycznej, która była już mocno zużyta i stopniowo stawała się przestarzałą. Kolejnym bardzo poważnym utrudnieniem w przeprowadzaniu drobnych napraw była bardzo wielka ciasnota wewnątrz instrumentu, uniemożliwiająca jakikolwiek dostęp do części mechanizmów, piszczałek w celu naprawy lub usunięcia banalnych, ale uciążliwych usterek, które pod koniec lat 70. XX wieku praktycznie uniemożliwiły grę. Wobec takiej sytuacji została podjęta decyzja o przeprowadzeniu kapitalnego remontu organów wraz z ich rozbudową. Szafa organowa została przesunięta do przodu (w kierunku ołtarza głównego) z głębi chóru muzycznego o 1,5 m, lecz z zachowaniem oryginalnego prospektu. Stół gry został wymieniony i usytuowany w nowym miejscu. Dyspozycja instrumentu została rozbudowana z 40 do 45 głosów. Dostęp do niektórych elementów możliwy był po raz pierwszy od momentu budowy organów w 1931 roku dopiero po przebudowaniu szafy organowej i jej wysunięciu. Remont wraz z przebudową i rozbudową instrumentu trwał od kwietnia 1980 roku do lutego 1981 roku. Prowadzony był przez zakład organmistrzowski Józefa Cynara z Wrocławia.

W 1995 roku, po kilkunastu latach eksploatacji, został przeprowadzony kolejny remont. Całość prac przeprowadził zakład organmistrzowski Antoniego Szydłowskiego. 

W roku 2005 Antoni Szydłowski przeprowadził kolejny remont wraz ze zmianą kolorystyki szafy organowej oraz renowacją piszczałek prospektowych. Zmiany również objęły trakturę kontuaru. Dotychczas istniejące w kontuarze przekaźniki i elektromagnesy zastąpiono nowszym systemem elektronicznym.

Od 1 do 4 marca 2016 roku prowadzono prace przy zmianie położenia kontuaru z bocznego na centralny. Obecnie kontuar usytuowany jest pod cokołem prospektu organów, a organista siedzi przodem do ołtarza, a nie, jak poprzednio, lewym bokiem. Prace te przeprowadziła firma organmistrzowska „Cynar” Piotra Cynara (wnuka śp. Józefa Cynara).

W sierpniu 2018 roku została zamontowana nowoczesna rozdzielnia prądu oraz zainstalowany nowy silnik wraz z dmuchawą zakupiony od węgierskiej firmy produkującej dmuchawy organowe „Könyves és Fia KFT”.

Obecnie (maj 2019) trwa I etap prac remontowych przy instrumencie. Wymienione zostały wszystkie zawory rejestrowe (typu upustowego) w każdym z manuałów oraz w sekcji pedału. Konserwacji poddany został także głos Krumhorn 8’ należący do III manuału. Prace prowadzone są przez firmę organmistrzowską „Kamerton” Wiesława Jelenia z Olszynki. Planowane są dalsze czynności przy organach.