Organy turobińskiego kościoła zostały wybudowane w 1886 roku przez firmę organmistrzowską Leopolda i Andrzeja Blombergów z Warszawy.
Uzyskano informację o jednym remoncie instrumentu, który miał miejsce w latach 1999-2001. Decyzja o remoncie spowodowana była wyjątkowo dużym zniszczeniem nieczynnego wówczas instrumentu. Prace przy organach powierzono Jerzemu Kukli z Bielska-Białej (prace organmistrzowsko-konserwatorskie) i Andrzejowi Gasińskiemu z Chodla (prace związane z renowacją prospektu organowego i szafy). W roku 1999 wykonano następujące prace przy instrumencie:
Prace przy szafie organowej:
Na przełomie kolejnych dwóch lat wykonano dalsze prace organmistrzowskie, np.:
Sporządzono obszerną dokumentację prac wraz z pomiarami menzur piszczałek. Intonację i strojenie w zastępstwie J. Kukli wykonał Krzysztof Deszczak z Lublina.
Instrument usytuowany jest na murowanym chórze muzycznym, nad głównym wejściem do kościoła, naprzeciw głównego ołtarza. Organy umieszczone są w dwóch bliźniaczych szafach konstrukcji ramowo-płycinowej (jest to jedyne takie rozwiązanie w całej działalności firmy Blomberg). Patrząc od strony ołtarza, w lewej umieszczono sekcję Manuału, a w prawej Pedału. Na wysokości belkowania, szafy łączy rodzaj pozytywu (niemego). Szafy są wolnostojące, od tylnej ściany chóru dzieli je odległość 0,35 m. Wymiary szafy: wys. ok. 5,00 m, szer. 7,00 m (razem z górnym pozytywem), gł. 2,00 m.
Prospekt organowy architektoniczny, utrzymany w stylu neoklasycystycznym z elementami neobarokowymi, zdobiony dekoracją snycerską. Prospekt trzysekcyjny, dziewięcioosiowy, trójwieżowy. Boczne segmenty na wysokości górnego belkowania łączy rodzaj niemego pozytywu. Wieża pozytywu wysunięta półkoliście, zaś wieże w szafach ryzalitowo. Wieże skrajnych segmentów płaskie, utrzymane w formie arkad, zamknięte półkoliście, ujęte parami pilastrów, zwieńczone półkolistymi szczytami. Wieża pozytywu wsparta na konsoli, ujęta w obramienia lizenowe, zwieńczona odcinkami przełamującego się belkowania o skośnie profilowanych gzymsach. Segmenty skrajne pozytywu ujęte w proste pilastry, wsparte na uskrzydlonych głowach aniołów, opadające ku bokom, zwieńczone kotarami w formie wici roślinnych rozchylających się i wznoszących się ku środkowi. Dwa segmenty w pozytywie (okalające wieżę środkową) zwieńczone belkowaniem i szczytami w formie spływów. Dekoracja snycerska: kotary, spływy, na gzymsach uskrzydlone głowy aniołów, na szczycie skrajnych segmentów w szafach umieszczone są wazony płomieniste z kwiatonem, w zwieńczeniu pozytywu figura anioła z trąbą. Cokół i podstawa zryzalitowane w częściach środkowych, całość o podziałach płycinowych. W prospekcie ustawione są niegrające piszczałki.
Organy wyposażone są w jeden miech pływakowy o wymiarach: dł. 2,35 m, szer. 1,25 m. Miech ma podawacz klinowy oraz sprawne urządzenie do kalikowania w formie dźwigni nożnej. Cała konstrukcja umieszczona jest w lewej szafie organowej (patrząc od ołtarza). Powietrze do miecha dostarcza obecnie dmuchawa elektryczna, która umiejscowiona jest w niszy okiennej, bezpośrednio za tylną ścianą szafy.
Stół gry wbudowany jest w prawy bok lewej szafy organowej w taki sposób, że organista ma ołtarz główny po swojej lewej stronie. Powyżej manuału umieszczona jest tabliczka z sygnaturą budowniczego o następującej treści: Fabryka organów L. Blomberg i Syn w Warszawie ul. Leszno No61. Zakres manuału: C-f3; zakres pedału: C-c1.
Instrument ma mechaniczną trakturę gry i registrów. W organach znajdują się dwie wiatrownice klapowo-zasuwowe, po jednej dla każdej sekcji. Piszczałki ustawione są na wiatrownicach w systemie całotonowym (z podziałem na stronę C i Cis), odśrodkowym. Największe piszczałki pedałowe są gierowane.
Manuał | Pedał |
---|---|
1. Bourdon 16' | 1. Subbas 16' |
2. Pryncypał 8' | 2. Flûte 16' |
3. Flet major 8' | 3. Oktawbas 8' |
4. Rurflet 8' | 4. Basflet 8' |
5. Salicjonał 8' | 5. Fletbas 4' |
6. Gamba 8' | |
7. Oktawa 4' | |
8. Portunal 4' | |
9. Quinta 2 2/3' | |
10. Doublette 2' | |
11. Mixtura 3ch |
Ostatnia modyfikacja: 2017-02-07 19:16:25