Bazylika kolegiacka św. Michała (Basilika und Stiftskirche St. Michael) Mondsee (Oberösterreich)

Kościół klasztorny w Mondsee, poświęcony św. Michałowi Archaniołowi, jest jedną z najstarszych placówek benedyktyńskich w Austrii. Ufundował go prawdopodobnie w 748 r. bawarski książę Odilo II. Na przestrzeni wieków opactwo wielokrotnie odgrywało znaczącą rolę w dziedzinie sztuki i nauki, rozwijając się pod wpływem wybitnych osobistości życia zakonnego, artystycznego i politycznego. W 976 r. biskup Wolfgang z Ratyzbony zamieszkiwał klasztor w Mondsee, a w 1683 r. Meinrad Guggenbichler z Einsiedeln pozostawił po sobie wspaniałe barokowe ołtarze i rzeźby najwyższej klasy. W epoce napoleońskiej zabudowania klasztorne zostały zajęte przez wojska francuskie, a następnie przekazane w ręce książąt von Wrede. Ostateczne zniesienie klasztoru nastąpiło w 1791 r.

Pierwszy instrument istniał już na początku XVI wieku, kiedy opatem był Wolfgang Haberl. Kolejny wybudował w latach 1597–1599 organmistrz Jonas Faber z miejscowości Waidhofen an der Thaya. Organy Fabera zostały zastąpione w 1674 r. przez instrument Christopha Egedachera. Liczył on 17 głosów rozdzielonych pomiędzy dwa manuały i pedał. Szafę organową, zachowaną po dziś dzień, wyokonał wspomniany wcześniej Meinrad Guggenbichler; prospekt jest uważany za jedno z najważniejszych dzieł epoki w regionie. W XIX w. prace modernizacyjne prowadzili kolejno Johann Mauracher, Johann Lachmayr oraz salzburski mistrz Fritz Mertel. wówczas to organy zyskały pneumatyczną trakturę gry i rejestrów, zmienioną przez Mertela w latach 1966–1967 na elektryczną. Dyspozycja przed 1993 r.:

Na początku lat 90. XX w. podjęto decyzję o rekonstrukcji, a w zasadzie budowie nowych organów. Zachowano i odrestaurowano prospekt Guggenbichlera, przywracając mu pełną integralność z nowym instrumentem. Włączono również piszczałki prospektowe autorstwa Egedachera oraz barokowe głosy. Ze względu na pokrewieństwo brzmieniowe między stylem Christopha Egedachera a ideałem dźwiękowym Andreasa Silbermanna oraz w celu wzbogacenia austriackiego krajobrazu organowego instrumentem w duchu klasycznego francuskiego stylu, budowę powierzono firmie Manufacture d’Orgues Alfred Kern & Fils ze Strasburga. Instrument poświęcono 10 października 1993 r.

Prospekt jest utrzymany w stylu barokowym. Centralna wieża flankowana jest bocznymi polami piszczałkowymi. Ponadto prospekt wyróżnia bogata pozłacana ornamentyka (motywy akantowe, rocaille, kartusze). Wiatrownice klapowo-zasuwowe. Wysokość stroju: a¹=440 Hz. Ciśnienia w poszczególnych sekcjach: manuał I – 75 mm SW, manuał II – 80 mm SW, pedał – 90 mm SW.

Skala manuałów: C-g³; skala pedału: C-f¹.