Instrument w prezbiterium kościoła istniał co najmniej od końca XVII w. Wiadomo, że w 1691 r. na bocznej ścianie powstały organy zbudowane przez Jana Głowińskiego z Krakowa, a ufundowane przez opata Józefa Lubomirskiego. Są one wzmiankowane w inwentarzu z 1835 r. jako zniszczony instrument wyposażony w sekcję pedału. Zły stan organów, utrzymujący się nadal w pierwszej połowie XX w., spowodowany był pożarem, który zniszczył miechy mieszczące się w pomieszczeniu nad instrumentem. Wygląd barokowego prospektu organowego został utrwalony na fotografiach z 1929 r. Widać na nich między innymi dwie pary piszczałek tympanu flankujących zewnętrzną strukturę instrumentu (analogiczne rozwiązanie znane jest z organów Głowińskiego z ok. 1679 r. w kościele św. Elżbiety w Starym Sączu). Ostatecznie instrument został rozebrany w 1940 r. Do dziś zachowały się po nim tylko fragmenty snycerki.
Obecnie w prezbiterium świątyni stoi pozytyw firmy Eule z Budziszyna zbudowany w 1989 r. Jego prospekt wzorowany jest na XVI-wiecznym pozytywie ze zbiorów Muzeum Instrumentów Muzycznych w Lipsku.
Skala manuału: C-f3 z podziałem na bas (C-h) i dyszkant (c1-f3).
Manuał |
---|
1. Gedackt 8 Fuß |
2. Prinzipal 4 Fuß |
3. Rohrflöte 4 Fuß |
4. Octave 2 Fuß |
Ostatnia modyfikacja: 2021-08-29 22:10:54