Kościół św. Barbary Grodzisko Dolne (podkarpackie)

Prospekt

Prospekt

Opis Instrumentu

Do 1966 r. w kościele znajdowały się mechaniczne organy nieznanego budowniczego. Miały 13 głosów (10 w manuale i 3 w pedale) oraz wiatrownice klapowo-zasuwowe. W 1966 r. przeniesiono je do kościoła w Drohobyczce, gdzie nieczynne znajdują się do dziś. W ich miejsce nowe organy zbudował w 1966 r. Theodor Böhme z Uniegoszczy koło Lubania. Ten instrument miał 21 głosów oraz trakturę pneumatyczną. Jego dyspozycja była następująca:

Manuał I (C–g3)   Manuał II (C–g3 Pedał (C–f1)
Bordun 16' Gedakt 8' Pryncypał 16'
Pryncypał 8' Aeolina 8' Subbas 16'
Flet otw. 8' Vox coelestis 8' Oktawbas 8'
Oktawa 4' Pryncypał 4' Cello 8'
Rurflet 4' Róg nocny 4' Kwintbass 10 2/3'
Oktawa 2' Blokflet 2'  
Kwinta 2 2/3' Nasard 1 1/3'  
Mixtura 3-4 Obój 8'  

Połączenia: II-I, I-P, II-P, Super I, Super II, Super II-I, Sub II-I
Urządzenia dodatkowe: Tremolo, automat pedałowy, dwie wolne kombinacje, crescendo, żaluzja manuału II, wyłącznik głosu językowego
Stałe kombinacje: Piano, Forte, Tutti

Instrument ten istniał w kościele do 2015 r., kiedy firma Bałchan zamontowała obecne organy. Sprowadzono je ze zlikwidowanej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Dortmundzie (Niemcy). Zbudowała je firma Alfreda Führera z Wilhelmshaven, a uroczysta inauguracja miała miejsce 23 stycznia 1979 r. Dyspozycję zaprojektował Hatto Ständer, a instrument intonował M. Gärtner. Wiatrownice klapowo-zasuwowe. Po lewej stronie stołu gry znajduje się sekcja pedału, za stołem gry sekcja manuału I, nad nią sekcja manuału III, z tyłu sekcja manuału II oryginalnie wyposażona w szafę ekspresyjną, którą w czasie przeniesienia usunięto. Elektromagnesy rejestrowe firmy Heuss. Stół gry wbudowany w szafę organową; grający siedzi tyłem do prezbiterium.

Skala manuałów: C–g3; skala pedału: C–f1.


Budowniczy
Alfred Führer (firma)
Rok zakończenia budowy
1978
Liczba głosów
31
Liczba klawiatur
3+P
Traktura gry
mechaniczna
Traktura rejestrów
elektryczna
Dyspozycja instrumentu
Manuał IManuał IIManuał IIIPedał
1. Pommer 16’1. Holzflöte 8’1. Holzgedackt 8’1. Subbass 16’
2. Prinzipal 8’2. Gamba 8’2. Blockflöte 4’2. Oktavbass 8’
3. Rohrflöte 8’3. Prinzipal 4’3. Prinzipal 2’3. Gedacktbass 8’
4. Oktave 4’4. Nachthorn 4’4. Quinte 1 1/3’4. Choralbass 4’
5. Spitzflöte 4’5. Quinte 2 2/3’5. Zimbel 3f.5. Rauschpfeife 3f.
6. Oktave 2’6. Waldflöte 2’ *6. Dulcian 8’6. Fagott 16’
7. Mixtur 4 – 5f.7. Terzflöte 1 3/5’7. Clarine 8’ **
8. Trompete 8’8. Scharff 3f.
9. Schalmey 16’
10. Oboe 8’
Pomoce
Połączenia: II – I, III – I, III – II, I – P, II – P, III – P
Tremulanty z regulacją szybkości dla manuałów II i III
6 wolnych kombinacji
2 kombinacje pedałowe
Kasowniki dla każdej sekcji
Tutti
Przypisy
*) oryginalnie Oktave 2’
**) oryginalnie głos 4’
Stół gry

Stół gry

Sekcja manuału I widziana z góry

Sekcja manuału I widziana z góry






Źródło

Andrzej Prasał, Działalność organmistrzowska Theodora Böhmego (1921–1991), [w:] Śląskie Organy, red. ks. Grzegorz Poźniak i ks. Piotr Tarliński, Opole 2007, s. 141.
Gustav K. Ommer, Neue Orgeln im Ruhrgebiet. Von 1945 bis zur Gegenwart, Duisburg 1984, s. 96.
http://organy.pro/instrumenty.php?instr_id=2020

Autor
Przemysław Kata


Ostatnia modyfikacja: 2025-08-14 23:19:16