Do 1966 r. w kościele znajdowały się mechaniczne organy nieznanego budowniczego. Miały 13 głosów (10 w manuale i 3 w pedale) oraz wiatrownice klapowo-zasuwowe. W 1966 r. przeniesiono je do kościoła w Drohobyczce, gdzie nieczynne znajdują się do dziś. W ich miejsce nowe organy zbudował w 1966 r. Theodor Böhme z Uniegoszczy koło Lubania. Ten instrument miał 21 głosów oraz trakturę pneumatyczną. Jego dyspozycja była następująca:
Manuał I (C–g3) | Manuał II (C–g3) | Pedał (C–f1) |
Bordun 16' | Gedakt 8' | Pryncypał 16' |
Pryncypał 8' | Aeolina 8' | Subbas 16' |
Flet otw. 8' | Vox coelestis 8' | Oktawbas 8' |
Oktawa 4' | Pryncypał 4' | Cello 8' |
Rurflet 4' | Róg nocny 4' | Kwintbass 10 2/3' |
Oktawa 2' | Blokflet 2' | |
Kwinta 2 2/3' | Nasard 1 1/3' | |
Mixtura 3-4 | Obój 8' |
Połączenia: II-I, I-P, II-P, Super I, Super II, Super II-I, Sub II-I
Urządzenia dodatkowe: Tremolo, automat pedałowy, dwie wolne kombinacje, crescendo, żaluzja manuału II, wyłącznik głosu językowego
Stałe kombinacje: Piano, Forte, Tutti
Instrument ten istniał w kościele do 2015 r., kiedy firma Bałchan zamontowała obecne organy. Sprowadzono je ze zlikwidowanej Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Dortmundzie (Niemcy). Zbudowała je firma Alfreda Führera z Wilhelmshaven, a uroczysta inauguracja miała miejsce 23 stycznia 1979 r. Dyspozycję zaprojektował Hatto Ständer, a instrument intonował M. Gärtner. Wiatrownice klapowo-zasuwowe. Po lewej stronie stołu gry znajduje się sekcja pedału, za stołem gry sekcja manuału I, nad nią sekcja manuału III, z tyłu sekcja manuału II oryginalnie wyposażona w szafę ekspresyjną, którą w czasie przeniesienia usunięto. Elektromagnesy rejestrowe firmy Heuss. Stół gry wbudowany w szafę organową; grający siedzi tyłem do prezbiterium.
Skala manuałów: C–g3; skala pedału: C–f1.
Manuał I | Manuał II | Manuał III | Pedał |
---|---|---|---|
1. Pommer 16’ | 1. Holzflöte 8’ | 1. Holzgedackt 8’ | 1. Subbass 16’ |
2. Prinzipal 8’ | 2. Gamba 8’ | 2. Blockflöte 4’ | 2. Oktavbass 8’ |
3. Rohrflöte 8’ | 3. Prinzipal 4’ | 3. Prinzipal 2’ | 3. Gedacktbass 8’ |
4. Oktave 4’ | 4. Nachthorn 4’ | 4. Quinte 1 1/3’ | 4. Choralbass 4’ |
5. Spitzflöte 4’ | 5. Quinte 2 2/3’ | 5. Zimbel 3f. | 5. Rauschpfeife 3f. |
6. Oktave 2’ | 6. Waldflöte 2’ * | 6. Dulcian 8’ | 6. Fagott 16’ |
7. Mixtur 4 – 5f. | 7. Terzflöte 1 3/5’ | 7. Clarine 8’ ** | |
8. Trompete 8’ | 8. Scharff 3f. | ||
9. Schalmey 16’ | |||
10. Oboe 8’ |
Andrzej Prasał, Działalność organmistrzowska Theodora Böhmego (1921–1991), [w:] Śląskie Organy, red. ks. Grzegorz Poźniak i ks. Piotr Tarliński, Opole 2007, s. 141.
Gustav K. Ommer, Neue Orgeln im Ruhrgebiet. Von 1945 bis zur Gegenwart, Duisburg 1984, s. 96.
http://organy.pro/instrumenty.php?instr_id=2020
Ostatnia modyfikacja: 2025-08-14 23:19:16