Kościół św. Wawrzyńca Kunice (łódzkie)

Kościół został zbudowany w latach 1925–1930 staraniem ks. Adama Aleksiewicza według projektu architekta Wacława Borowieckiego z Kielc. Bp Paweł Kubicki konsekrował świątynię w 1930 r. Zbudowany z cegły kościół utrzymany jest w stylu neobarokowym. Ma układ trójnawowy.

Instrument znajdujący się na emporze kościoła powstał w roku 1939, co jest uwidocznione na tabliczce w stole gry. Jednakże wewnątrz szafy zachowały się drukowane w języku niemieckim etykiety przewozowe będące pozostałością po transporcie kolejowym z Garbatki do odbiorcy, ks. Mariana Bojarczaka (ówczesnego proboszcza), co wskazuje na to, że montaż organów w kościele musiał nastąpić najwcześniej w roku 1940. Ich autorem jest Stanisław Jagodziński z Garbatki. Jest to prawdopodobnie jeden z ostatnich instrumentów tego organmistrza. Nosi liczbę opusową 125.

Organy zostały umieszczone w oryginalnej szafie w stylu eklektycznym (elementy baroku i klasycyzmu) pochodzącej również z tego samego warsztatu. Mają dwie wiatrownice stożkowe. Powietrze tłoczone jest za pośrednictwem miecha pływakowego z czerpakiem klinowym, obsługiwanym przez dźwignię nożną. Organy charakteryzują się bardzo wysokim stopniem oryginalności, co potwierdzają sygnatury SJ 4 znajdujące się na wielu elementach składowych instrumentu. Zostały ujęte w rejestrze zabytków ruchomych województwa łódzkiego. Instrument jest również wzmiankowany w książce Jerzego Gołosa Polskie organy i Muzyka Organowa (Warszawa 1972) oraz Marii Szymanowicz Organy w kościołach diecezji radomskiej (Lublin 2006) i innych publikacjach wspomnianej autorki.

Wewnątrz organów, pod wiatrownicą manuałową, zachowała się inskrypcja dotycząca remontu organów dokonanego przez Józefa Wójcika w roku 1961. Maria Szymanowicz we wspomnianym opracowaniu wymienia kolejne daty i wykonawców prac remontowych przy kunickim instrumencie: Włodzimierz Truszczyński (1988), Zbigniew Nita (1996), Ryszard Szamel (2002). W roku 2024 prace organmistrzowskie i konserwatorskie wykonała firma Jerzego Kukli. Przy tej okazji na życzenie księdza proboszcza, ks. kan. Ryszarda Stylskiego oraz organisty Janusza Wojewódzkiego instrument został przesunięty o 30 cm do tyłu celem zapewnienia lepszej komunikacji, a także dostępności elementów wewnętrznych stołu gry. W ramach prac dokonano m.innymi: wymiany wszystkich membran, wszystkich przewodów traktury (rurki ołowiane), oskórowania miecha i czerpaka oraz korekty długości piszczałek drewnianych otwartych, które zostały skrócone w ramach poprzednich prac remontowych, dzięki czemu możliwy był powrót do prawidłowej wysokości stroju. Prace konserwatorskie i pozłotnicze przy szafie organowej wykonała firma konserwatorska Marty i Pawła Sobczyńskich z Łuczyc. Odbioru końcowego prac dokonali w dniu 17 listopada 2024 roku przedstawiciele Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Łodzi oraz Diecezjalnej Komisji ds. Muzyki i Śpiewu Kościelnego w Radomiu.

CHARAKTERYSTYKA POSZCZEGÓLNYCH GŁOSÓW

MANUAŁ (C–g³)
Pryncyp.[ał] 8’: dźwięki C–D transmitowane z głosu Gamba 8’, Dis–f² w prospekcie. Materiał: C–f² cynk, dalej cyna.
Gamba 8’. Materiał: C–f¹ cynk, dalej cyna.
Aeolina 8’. Materiał: C–f¹ cynk, dalej cyna.
Bourdon 8’. Materiał: drewno.
Flet 4’: piszczałki otwarte. Materiał: C–fis² drewno, dalej cyna.
Ok[t]awa 4’: C–Cis w prospekcie. Materiał: C–Cis cynk, D–G drewno, Gis–fis¹ cynk, dalej cyna.
Mixtura [1–]3ch. Układ: C – 2’, c – 2 2/3’+2’, c¹ – 4’+2 2/3’+2’, c² – 8’+5 1/3’+4’.
Materiał: chór 2’ – C–f cynk, fis–h² cyna;
chór 2 2/3’: c–f¹ cynk, fis¹–h² cyna;
chór 4’: c¹–f¹ cynk, fis¹–g³ cyna;
chór 5 1/3’: c³–g³ cyna;
chór 8’: c³–g³ cyna.

PEDAŁ (C–c¹)
Cello 8’. Materiał: C–fis drewno, dalej cynk.
Subbas. 16’. Materiał: drewno.