Kościół św. Mikołaja i św. Jadwigi Dębnica (wielkopolskie)

Obecny kościół wzniesiono w 1726 roku z fundacji ówczesnej właścicielki wsi Eleonory z Działyńskich Latalskiej. Świątynię zbudowano z drewna; starsza, wschodnia część jest konstrukcji zrębowej, zaś nowsza, zachodnia – szkieletowej.

Około 1913 roku organy do kościoła zakupiono od świdnickiej firmy Schlag & Söhne. Ich montażu podjął się poznański organmistrz Albert Polzin. Co ciekawe, nie umieścił on tabliczki Schlagów w kontuarze, a autorstwo całego instrumentu przypisał sobie (podobnie zrobił w przypadku innych organów Schlaga, znajdujących się w pobliskim kościele w Łubowie, gdzie dodatkowo zamontował swoją tabliczkę, pozostawiając wysoki numer opus firmy Schlagów). Instrument zmontowany był na dawnym chórze muzycznym kościoła w drugim jego przęśle i wbudowany był w balustradę chóru. Prospekt organów jest jednosekcyjny, podzielony na trzy pola piszczałkowe i utrzymany w stylu neobarokowym, silnie korespondującym z przedwojennym wystrojem kościoła. Zwieńczenie prospektu zdobią dwa barokowe putta z trąbkami. W prospekcie organów znajdują się piszczałki głosów Prinzipal 8', Octave 4' oraz piszczałki nieme. Po lewej stronie szafy znajdował się kontuar, po prawej zaś miech organów. Na ramiaku klawiatury manuałowej zachował się wpis świadczący o reperacji organów wykonanej w 1921 roku przez Józefa Stanisławskiego z Poznania. Pośród prac konserwacyjnych było również uzupełnienie zarekwirowanych z prospektu piszczałek cynowo-ołowiowych ich substytutem wykonanym z blachy cynkowej.

W 1937 roku kościół został rozbudowany według projektu poznańskiego architekta Stefana Cybichowskiego. Wówczas wydłużono nawę, do której przylega nieco węższe, trójbocznie zamknięte prezbiterium z zakrystią, i dobudowano od zachodu wieżę zwieńczoną blaszanym hełmem z latarnią. Kościół zyskał wtedy nowy, głęboki chór muzyczny, na którym umieszczono instrument Schlagów w nieco zmienionej formie: miech umieszczony został po lewej stronie szafy w miejscu dawnego kontuaru, cokół szafy został uzupełniony o nowe płyciny, zaś kontuar ustawiony został przed szafą w formie wolnostojącej. W tej formie organy przetrwały do dziś. 

Na przestrzeni dziejów przechodziły one różne remonty, naprawy doraźne oraz modyfikacje, niemniej warstwa brzmieniowa (poza piszczałkami prospektowymi) pozostała w wysokim stopniu oryginalna. Kilka lat temu organy przeszły remont miecha oraz wymianę, montaż nowej dmuchawy elektrycznej oraz wymianę mieszków. W bieżącym roku instrument został oczyszczony i nastrojony, aby utrzymać go w stanie umożliwiającym użycie do celów liturgicznych.

Organy pozostają pod stałą opieką organmistrzowską. Instrument ten cechuje bardzo delikatna intonacja, prawdopodobnie niezmieniona od czasu jego wybudowania, przez co czasami brzmienie niknie w głuchej akustyce drewnianego kościoła.