Kościół św. Jadwigi (St. Hedwig Kirche) Steinhude (Niedersachsen)

Wstępne cechy mającego powstać instrumentu, określone przed budową przez rzeczoznawcę, to: stół gry wbudowany w szafę organową, boczne wieże pedałowe, a sekcje manuałowe ustawione pośrodku na dwóch poziomach. 15 czerwca 1988 r. parafia wystosowała do Edmunda Kamińskiego zaproszenie do złożenia oferty i przyjazdu na miejsce w sierpniu. 2 września Edmund Kamiński złożył pierwszą ofertę budowy organów. Dyspozycja odpowiadała faktycznie zrealizowanej z dwoma wyjątkami: głosy Quinte i Terz miały być połączone jako Sesquialtera, a głosem językowym w pedale była Trompete 8’. Tłumaczenie tej oferty na język niemiecki z 22 października tego samego roku zawiera już docelową dyspozycję, opracowaną z udziałem Gerharda Wilhelma. Kamiński ponowił swoją ofertę 16 września 1989 r. i tym razem została ona przyjęta. 10 listopada parafia przesłała ją do kurii diecezjalnej w celu zatwierdzenia. Takowe nadeszło i 28 maja 1990 r. została podpisana umowa z terminem realizacji do 15 grudnia 1991 r. 14 sierpnia umowę zaakceptowała kuria diecezjalna i można było przystąpić do pracy. 15 października rozpoczyna się korespondencja z firmą Rolanda Killingera w sprawie zakupu głosów językowych. W firmie Laukhuff 28 listopada zamówiono kompletny stół gry z terminem dostawy w marcu 1991 r., a także zakupiono dmuchawę i inne drobne części. W październiku dotarły zamówione głosy językowe. W liście do ks. proboszcza Wiktora Miki z 9 listopada 1991 r. Edmund Kamiński zapowiedział na 25 listopada swój przyjazd na montaż organów, w którym mieli także uczestniczyć synowie Michał i Wojciech oraz Jan Cubrzyński. 23 grudnia organmistrz listownie zawiadomił parafię o zakończeniu prac. Poinformował jednak, że z uwagi na znaczny wzrost kosztów pracy w Polsce oraz cen części organowych zakupionych w Niemczech zmuszony jest podwyższyć ostateczną cenę za organy. W ramach inauguracji instrumentu od 27 grudnia 1991 r. do 5 stycznia 1992 r. odbyło się pięć koncertów. Podczas jednego z nich grał dyrektor muzyki kościelnej i były organista katedralny z Akwizgranu Herbert Voß, który napisał bardzo pochlebną opinię o instrumencie znajdującą się w aktach firmy. 30 grudnia 1991 r. organy odebrał Lothar Rückert, organista kościoła św. Klemensa w Hanowerze i referent ds. muzyki kościelnej, który skomplementował zwłaszcza wykonanie piszczałek labialnych, będące owocem długiej tradycji firmy. 7 września 1992 r. Edmund Kamiński zawarł trzyletnią umowę na stałą konserwację organów. W 2002 r. przegląd przeprowadził Michał Kamiński.

Wiatrownice klapowo-zasuwowe. Stół gry wbudowany centralnie w cokół szafy organowej.

Skala manuałów: C–g³; skala pedału: C–f¹.