Kościół św. Dominika (Église Saint-Dominique) Bonifacio (Corse)

Instrument został zbudowany przez nieznanego organmistrza około roku 1759. W 1780 roku wykonano nową szafę, która zachowała się do dnia dzisiejszego. W 1843 roku organy zostały wyremontowane i rozbudowane przez Giovanniego i Luigiego De Ferrari, o czym świadczy inskrypcja we wnętrzu szafy:

Restauratum et accresciuto in Bonifacio li 28 Aprile 1843,
Luigi De Ferrari Organo

(odrestaurowano i powiększono w Bonifacio 28 kwietnia 1843 roku).

Na prospekt składają się trzy pola piszczałkowe oddzielone od siebie klasycystycznymi kolumnami. Cała szafa jest wykonana z drewna dębowego i utrzymana w kolorystyce żółto-niebieskiej.

Stół gry jest bardzo wąski, wbudowany w centralną część szafy organowej, wsunięty nieco w głąb jej korpusu. Manuał jest w większości niesprawny (klawisze są unieruchomione), widoczne są również ubytki w klawiszach. Klawiatura nożna jest zdemontowana.

Po prawej stronie manuału znajduje się 12 manubriów z 1843 r. zakończonych zdobionym brązowym uchwytem. Pod deską otaczającą dźwignie rejestrowe widoczne są otwory po starych manubriach. Mają one kształt prostokąta, co może wskazywać na obecność w starym instrumencie dźwigni przesuwanych poziomo w stronę grającego, jak ma to miejsce we włoskich instrumentach z tego okresu. Funkcja jednego z manubriów jest nieznana. Brak tabliczek z nazwami głosów. Widoczne są one jednak na dawnych fotografiach. Zostały one prawdopodobnie zdemontowane lub skradzione w ostatnich latach. Wraz z tabliczkami zrabowano na przestrzeni lat wiele piszczałek, w tym prospektowych. Brakuje również wielu piszczałek głosu Tromba 8' i praktycznie wszystkich głosu Voce Umana 8'.

Braki występują również w prospekcie. Najwyższa piszczałka ze środkowego pola leży zgięta na pół wewnątrz szafy, podobnie jak część piszczałek głosu Tromba 8' i Flauto in Ottawa 4'. Małe piszczałki głosów o niższym stopażu wymontowano i poukładano na sobie poza szafą, prawdopodobnie aby uniknąć ich zniekształcenia. Część piszczałek leży połamana w różnych miejscach na emporze. Poza szafą znajduje się skrzynia z dwoma miechami klinowymi.

W 1984 roku szafa organowa i empora została wpisana do rejestru zabytków. W 2008 r. takiego wpisu doczekała się część brzmieniowa organów (piszczałki z XVIII i XIX wieku).

Skala manuału: E-c³; skala pedału: C-c.