Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa (stary) Bukowina Tatrzańska (małopolskie)

Stary kościół w Bukowinie Tatrzańskiej, którego fundatorem i budowniczym był Jędrzej Kramarz, powstawał w latach 1887–1900. Z książek o miejscowości można dowiedzieć się, że również organy są autorstwa Kramarza. Źródła te zawierają również ciekawe szegóły dotyczące ich powstawania, mianowicie budowniczy miał wykorzystywać do ich budowy międlarki do lnu, a abstrakty miały być lniane (obecnie są już drewniane).

Inną teorię co do budowniczego instrumentu wysunął Maciej Babnis w książce pt. Kultura organowa Galicji. W katalogu dzieł Józefa Angstera z Peczu widnieje instrument o 5 głosach i mechanicznej trakturze zbudowany do Bukowiny na Orawie. Autor książki ze względu na tą samą liczbę głosów oraz w obu przypadkach mechaniczną trakturę stwierdził, że w katalogu zawarty jest pozytyw z Bukowiny Tatrzańskiej. Rzeczywiście, co zauważył autor, w Bukowinie na Orawie nie było w tamtych czasach kościoła, był jednak w Podszklu, którego Bukowina była częścią. W kronice parafii Podszkle jest wzmianka o organach sprawionych za proboszcza ks. Stefana Kofrita, którego urzędowanie trwało zaledwie rok, od 1907 do 1908 roku, co pokrywa się z datą budowy instrumentu w katalogu Angstera (1908). Dodatkowo instrument wg katalogu miał mieć transmisję, której nie ma w Bukowinie Tatrzańskiej. Nie zostało również w katalogu odnotowane, że są to organy bez pedału. Obecnie w kościele w Podszklu znajdują się organy Henryka Siedlara z ok. 1977 r., zaś instrument Angstera miał być sprzedany siostrom zakonnym w Kętach, jednak dotąd go nie odnaleziono..

W latach 70. stan instrumentu w Bukowinie Tatrzańskiej pozostawiał wiele do życzenia. Ówczesny proboszcz napisał w ankiecie organowej, że naszego „organu” nie można uważać za organ, a na pytanie o potrzebę remontu odpowiedział: zastąpić nowym organem. Remontu instrument doczekał się na pewno w 2006 roku, dokonał tego Krzysztof Jakubowski przy okazji montażu organów w nowym kościele.

Zachowała się dźwignia do kalikowania. W prospekcie znajdują się piszczałki głosu Oktawa 4 (tabliczka nieoryginalna, brak oryginału co najmniej od lat 70.). Kolejność głosów w dyspozycji – od strony prospektu.

Skala manuału: C–f³.