Zachowana część szafy organowej pochodzi z końca XVIII wieku i wykonana została przez bernardyna (do których wówczas należał kościół), br. Bonawenturę Widawskiego we współpracy z Franciszkiem Eytnerem. W roku 1900 Adolf Homan wybudował w zabytkowej szafie nowy instrument o trakturze pneumatycznej, wiatrownicach stożkowych i 17 głosach rozdysponowanych pomiędzy dwa manuały i pedał. Instrument ten w roku 1949 remontowała i przebudowała firma Ludwika Saganowskiego.
Obecny instrument wybudował Jerzy Kurecki w 1973 roku. Umieszczony został w pozbawionej cokołu szafie organowej. Instrument działa w oparciu o pneumatyczną trakturę gry i rejestrów systemu tłoczącego, wyposażony jest w trzy wiatrownice stożkowe. Sekcja manuału I znajduje się w lewej części szafy organowej, sekcja manuału II (zamknięta w szafie ekspresyjnej) – w centralnej części szafy, a sekcja pedału – w prawej. System powietrzny stanowi miech pływakowy zasilany dmuchawą elektryczną. Grający siedzi zwrócony plecami do prezbiterium.
Zakres manuałów: C-c4; zakres pedału: C-f1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Kwintadena 16' | 1. Krzywyróg 8' | 1. Subbas 16' |
2. Trombka 8' | 2. Gedakt 8' | 2. Oktawbas 8' |
3. Pryncypał 8' | 3. Salicet 8' | 3. Fletbas 8' |
4. Rolflet 8' | 4. Rolflet 4' | 4. Bombard 8' |
5. Prestant 4' | 5. Pryncypał 4' | 5. Chorałbas 4' |
6. Blokflet 4' | 6. Koziróg 4' | 6. Flet 2' |
7. Nasard 2 2/3' | 7. Róg nocny 2' | 7. Miksturbas 3-ch |
8. Superoktawa 2' | 8. Koziakwinta 1 1/3' | |
9. Mikstura 4-ch | 9. Sifflet 1' | |
10. Cymbel 3-ch. |
Oględziny instrumentu
Ostatnia modyfikacja: 2023-07-12 08:22:16