Kościół Świętej Rodziny w Ryjewie został wzniesiony w latach 1908–1909. Nowe organy zbudował w nim w 1911 roku Vitalis Stange z Braniewa. Wybór zupełnie nieznanej w rejencji kwidzyńskiej firmy podyktowany był zapewne kwestiami finansowymi oraz opiniami duchowieństwa warmińskiego (Stange działał na terenie katolickiej Warmii). Nowy instrument ustawiono na drewnianej emporze. Jego mechanizm wypełnia obok szafy organowej także przestrzeń podłucza między nawą a wieżą kościoła. Neogotycki prospekt organowy to „katalogowa” kompozycja Stangego (analogiczne zachowały się w kościołach w Sętalu i Kobułtach). W cokół szafy na osi świątyni wbudowany został stół gry. Instrument wyposażono w pneumatyczne wiatrownice stożkowe z podziałem na strony C i Cis. Miech magazynowy ulokowano w wieży.
W 1917 roku zarekwirowano cynowe piszczałki prospektowe na cele wojenne. Nowe, wykonane z cynku, wstawiono w 1922 roku. 12 lat później doprowadzono prąd do kościoła i zamontowano dmuchawę elektryczną firmy Siemens-Schuckert, funkcjonującą do dziś. W okresie międzywojennym nastąpiła również niewielka zmiana substancji brzmieniowej poprzez wymianę głosu 8’ z manuału II na rejestr Octave 2’. Głos ten wraz rejestrem Principal 8’ mają inny kolor czcionki napisu na włączniku rejestrowym. W okresie powojennym dokonano przebudowy stołu gry na wolnostojący. W 1992 roku remont wykonał Andrzej Kowalewski, zaś około 2012 Sławomir Tyburski, organista z Nowego Dworu Gdańskiego. Dziś instrument wymaga kompleksowej renowacji.
Skala manuałów: C–f3; skala pedału: C–d1.
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Principal 8’ | 1. Principal 8’ | 1. Principal bass 16’ |
2. Bordun 16’ | 2. Aeoline 8’ | 2. Subbass 16’ |
3. Gamba 8’ | 3. Liebl. Gedackt 8’ | 3. Cello 8’ |
4. Gemshorn 8’ | 4. Flöte 4’ | |
5. Portunal flöte 8’ | 5. Octave 2’ | |
6. Octav 4’ | ||
7. Rohrflöte 4’ | ||
8. Mixtur [2–3 fach] 2 2/3’ |
B. Skop, Vitalis Stange z Braniewa – przyczynek do działalności organmistrza, „Czasopismo Naukowe Salezjańskiej Szkoły Organistowskiej w Przemyślu”, t. II [w druku].
M. Dorawa, karta ewidencyjna obiektu (1982).
M. Babnis, karta ewidencyjna obiektu (2020).
https://organykowalewski.com/organy-2/ (dostęp 3.01.2023).
Wizja lokalna (2022).
Ostatnia modyfikacja: 2023-01-04 19:10:19